İşte böyle diyor Necati Cumalı.“Ben bugüne kadar ne yazdımsa yazmak zorunda olduğum için yazdım. Edebiyatçı olmayı düşünmedim hiç. Edebiyatçı olduğum için yazdım. Şiir yazmasam iç sıkıntısından boğulacak duruma gelirdim gençlik yıllarımda. İtici bir gücün tutsağıydım. Yazmak benim kurtuluş yolum, mutluluk yolum oldu. Mutlu olabilmek için oyunlar, öyküler yazdım. Şimdi de yazamadığım günleri yaşamadım sayarım.”
Edebiyat ateşi
Sen anlat derdini
Büyüdüğü topraklara, vaktiyle kızdığı, isyan ettiği kasabalısına zamanla duyduğu, giderek büyüyen bir sevgiyle sanki bir borç öder gibiydi..