Bir arkadaşım beni memleketine, Los Angeles’taki Atwater Village’a gezmeye götürdü. Müstakil evler, somurtkan ama muhteşem Japon restoranı şefleri, arka fonda Santiago’yu andıran dağ manzarası… Birkaç saat sonra burada bir aylık bir Airbnb evi ayarladım. Bakalım bundan böyle Güney California’nın en sevdiğim bölgesi neresi olacak? Dergi aboneliğim için yeni bir adres vermem ve birkaç çanta taşımam gerekti ama haberdar etmem gereken eşim veya çocuğum yok. Böyle zincirsiz bir yaşam herkese göre değil, hatta büyük bir azınlığa göre bile değil. Doğrudur; aile babaları bir araya gelip seçimlerini sorgulamaya meyillidir. Ama gelin bunu pişmanlığa değil de meraka yoralım.
Bekar ABD başkanı olur mu sizce?
Toplumun bekarlık hakkındaki gerçek görüşünü merak edenler, seçilmiş siyasetçilerin bu konuda fikir belirtmemesinden bir ipucu çıkarabilir. Son zamanlarda açık gay Ulaştırma Bakanı Pete Buttigieg ile Başkan Yardımcısı Kamala Harris arasında yaşanan çekişme, günün birinde eşcinsel veya kadın bir ABD başkanı olabilir mi sorusunu yeniden gündeme getirdi. Bekar bir başkandan önce bu ikisinden birini göreceğimize iddiaya girerim. 1970’lerde İngiltere Ted Heath’i seçmişti ama bu tercih Heath’in özel hayatındaki özgürlüğü kullanmadığına dair örtük kabule dayanıyordu.
Biz mi çocuk-adamız?
Üst düzey görevlerin dışında kalmak, bekarlar için ucuz atlatılmış bir tehlike olarak görünüyor. İnce alaycı filmler de (örneğin Alfie’nin her iki versiyonu) derin yaralar açmıyor. Ama bunların hepsi bekarların gelişimi durmuş vakalar olduğu varsayımına dayanıyor. Gelgelelim otuzunu epey geride bırakmış bekar arkadaşları gözlemledikçe bu klişenin inanılırlığı giderek azalıyor. Çünkü bu kişilerin göze çarpan yanı havailik veya hoppalık değil, aksine ağırbaşlılık. Yetişkin sohbetlerimi hep çocuksuz insanlarla yaptım. Daha fazla okuyor, daha fazla etkinliğe gidiyor, daha fazla seyahat ediyor ve (tekrar ediyorum, daha zeki oldukları için değil, sadece zihinsel dikkat dağıtıcıları daha az olduğu için) etrafın daha farkında oluyorlar. Bu yazı hoşunuza gidecek gibi görünüyorsa, içindeki fikirlerin yarısının bu sözde hovardalardan geldiğini unutmayın. Birbirimize “çak” yaptığımız ve Leeds-Arsenal maçı izlerken açık saçık hikayeler anlattığımız iddiası, yazar Nick Hornby’nin iftirasından ibaret. Aslında bekar erkekler terbiye ve davranış konusunda evlenmemiş kadınlarla daha fazla ortak noktaya sahip. Onlarınki çocuklarla dolu bir evin kokularına, kirine ve genel gürültüsüne mesafeli yaklaşmaktan doğan, neredeyse resmiyete yaklaşan bir nezaket. Sık kullanılan “çocuk-adam” tabirinin tam tersine, aklıma gelen tüm bekarlar nüfus cüzdanında yazdığından daha yaşlı oldukları hissi yaratıyor. Bu tabir yuvarlak omuzlu ve yıkanmaktan solmuş tişörtleriyle – ve elbette belden aşağı esprileriyle – babalara daha uygun görünüyor.
Bir tercih olarak bekarlık
Burada hata, insanların Eros yüzünden bekar kaldığını düşünmek. Çoğu zaman yaşamları üzerinde maksimum kontrol sahibi olma vaadine kulak veriyorlar Yalnızlık seçeneği de sık sık bu seçime
dahil oluyor.
2020’li yılları geçirmek istediğim şehirlerin listesini ve bunlarda hangi sırayla kalacağımı aşağı yukarı biliyorum. Bakmakla yükümlü olduğu kişiler bulunan hiç kimse bu denli rahat hareket edemez ve cesur bir strateji kuramaz. Burada hangi parçamızın devreye girdiğini bilmiyorum ama ilkel benliğim olmadığından eminim. Aslında şöyle biraz düşününce, birçok bekar erkeğin disiplin konusunda iyi iş çıkardığı görülebilir. Mutlu bir ilişkiden sırf hayatın diğer çağrılarını duyulmaz hale getiriyor diye vazgeçmek, görüp görebileceğiniz en büyük otokontrol örneklerinden biri.
Hep kendimizi düşündüğümüz suçlaması ise biraz daha adil. Gerçi bunu yapanlar da ne kadar doğru olduğunu veya neden yaptıklarını bilmiyor. Ama o andaki arzularınıza karşılık gelmeyen bir şey yapmak zorunda kaldığınızda sizin zamanınızı çalabilecek bu tarz şeylere hoşgörünüz gitgide azalıyor.
24 yaşındaki halimden daha bencilim
Sonuçta, hayatın doğal akışının aksine, 39 yaşında 24 yaşımda olduğumdan daha bencilim. 50 yaşıma geldiğimde on yılda bir yapılan nüfus sayımını bile bana dayatılan bir şey olarak görüp kızacağım. Ancak kendini düşünmek aptallık demek değil. Bencillik de toylukla aynı şey değil. Bekarlığa yönelik algı (“Ah, sizi gidi çocuklar”) bunun çoğu zaman daha gevşek değil daha ciddi bir hayat olduğu gerçeğine alan tanımıyor. Evli ama bekarlığa meraklı olanların övgüleri bile konuya yanlış yerden bakıyor. Aslında sorumluluklarımız daraldıkça ufkumuz genişliyor.
© The Financial Times