Önce kaptan sonra hoca
Osman Çakmak (1977) Milli Takım Baş Antrenörü - Sol diz altı amputasyonu (Güneydoğu gazisi) Çiftçi bir ailenin altıncı ve son çocuğu olarak dünyaya geldi. Amatör olarak futbol oynadı. Askerlik çağına geldiğinde komando olarak Kuzey Irak ve Güneydoğu Anadolu bölgesinde görev aldı. Şırnak – Şenova’da yol emniyeti görevini icra ettiği sırada mayına bastı ve gazi oldu. Rehabilitasyon merkezinde tedavi gördükten sonra tekrar futbola başladı. Ampute Milli Takım’da kaptanlığa kadar yükseldi. Şimdi ise teknik direktör olarak görevine devam ediyor.
Üniversite son sınıfta
Alican Kuruyamaç (1992) - Sağ bacak diz üstü amputasyonu (Trafik kazası) Antalya’da dünyaya gelen Alican, 6 yaşındayken bir trafik kazası geçirdi ve sağ bacağı ampute edilmek durumunda kaldı. İlk, orta ve liseyi Antalya’da okudu ama okuldayken sporla ilişkisini hiç kesmedi. Ardından ampute futbola başladı, liseyi bitirdiğinde ise Gazi Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi’ne girmeye hak kazandı. Şu anda üniversitenin son sınıfında okuyor, futbolda ise milli takım düzeyine kadar çıktı.
Hakkari’de gazi oldu
Bülent Çetin (1985) - Sol kol fonksiyon Kaybı (Güneydoğu gazisi)
Gençliğinde amatör olarak futbol oynuyordu daha sonra uzman çavuş olarak orduda görev aldı. Hakkari’de bir operasyon sırasında sol kolundan yaralandı. Geçirdiği operasyonun ardından TSK Rehabilitasyon Merkezi’nde yaklaşık bir buçuk yıl tedavi gördü ve burada ampute futbol ile tanıştı. Gençlik günlerindeki gibi tekrar futbol oynamaya başladı ama bu sefer kaleye geçti ve 10 yıldır kalesini güvenle korumaya devam ediyor.
“Ben de yapabilirim”
Süleyman Selim Karadağ (1978) - Sağ kol kısa (Yanlış tedavi) İlkokulda kırılan sağ kolu yanlış tedavi sonucu kısa kaldı ancak bunu kendisine engel olarak görmedi. Malatya’da halı saha işletirken bir arkadaşının, “Sen de yapabilirsin” demesiyle ampute futbol ile tanıştı. Kısa sürede ampute futbola alışan ve bu spora gönül veren Karadağ, azmi sayesinde önemli başarılara imza attı. Oynadığı takımlarda birçok Türkiye şampiyonluğu kazanan Selim Karadağ, milli takıma kadar yükseldi.
Spor hayata bağladı
Fatih Şentürk (1988) - Sol bacak diz altı amputasyon (Motosiklet kazası) Üniversite sınavına hazırlandığı 2007’de geçirdiği motosiklet kazasında sol bacağını kaybetti. Rehabilitasyon süreci yaklaşık 8 ay sürdü. Önce depresyona girdi ancak bir tanıdıklarının onun fiziki altyapısının ampute futbol oynamaya uygun olduğunu söylemesiyle hayatı değişti. 2008 yılında antrenmanlara başladı, 2010 yılına gelindiğinde ise milli takıma seçildi ve formayı bir daha sırtından çıkarmadı.
Fırından sahaya
İsmail Korkmaz (1988) - Sol bacak diz üstü amputasyonu (Trafik kazası) Altı kardeşin en küçüğü olarak İstanbul’da dünyaya geldi. 4 yaşındayken arkadaşıyla birlikte kamyon altında kaldı. Arkadaşı hayatını kaybederken İsmail’in ayağı ise neredeyse parçalandı. 10 ay hastanede yattı, çocukluğu tedaviler ile geçti. On iki yaşındayken annesi vefat etti, babası başka bir evlilik yapınca evli ağabeylerinin yanına sığındı. Daha sonra mahallenin fırını evi oldu. 16 yaşında ampute futbol ile tanıştı ve milli takıma kadar yükseldi. En beğendiği futbolcu Quaresma, lakabı da oradan geliyor; Q7.
Bir inat öyküsü
Feyyaz Gözaçık (1990) - Sağ bacak diz altı amputasyon (Doğuştan) Kayseri’de dünyaya geldi ve doğuştan sağ bacağı gelişmediği için bacağı kısa kaldı. Akranları gibi rahat hareket edememesine rağmen yaşı ilerledikçe futbola ilgisi arttı. 14 yaşına geldiğinde Kayseri Engelli Spor Kulübünde ampute futbol ile tanıştı. Kendini geliştirdi ve 19 yaşına geldiğinde milli takıma seçildi. On iki yıldır ay yıldızlı formayı giyiyor.
Futbol hayatını değiştirdi
Şeyhmus Erdinç (1992) - Sol bacak diz altı amputasyonu (Doğuştan) Takımın en deneyimli isimlerinden biri Erdinç. Sol bacağı doğuştan büyümedi ve daha sonra diz altından ampute edildi. Ama bu onun hayata, spora olan bağını koparmadı. Gençlik yıllarında ampute futbol ile tanıştı.
İlk antrenmanda 100 kez düştü
Kemal Güleş (1999) - Sol bacak diz altı amputasyonu (İş kazası) 1999 yılında Şırnak’ta dünyaya geldi. Hayatını değiştiren kazayı ise şöyle anlatıyor: “Bir arkadaşımla ana yolda yürüyordum. Yol çalışması vardı. Birinci kaya yuvarlanarak önümden geçti. İkinci kaya geldi, arkadaşım ‘çekil’ dedi. Ben üstünden atlarım diye düşündüm. Ancak sonra kendimi yerde buldum ve hastanede gözümü açtım.” Tedavisi sırasıyla Şırnak, Diyarbakır ve Ankara’da
sürdü ve bacağı kesildi. Ankara’da rehabilitasyon sürecinde ampute futbol ile tanıştı. “İlk antrenmanda en az 100 kez düştüm” diyor. Düşe kalka başladığı futbolda merdivenleri teker teker çıktı ve sonunda milli formayı sırtına geçirdi.
Enkazdan milli takıma
Okan Şahiner (1993) - Sol bacak diz üstü amputasyonu (Depremzede) 23 Ekim 2011 Van depreminde enkazın altından 51 saat sonunda sol bacağını kaybederek çıktı. 18 yaşındaydı. Ankara’da 4 ay rehabilitasyon süreci geçirdi. Bu dönemde de ampute futbolla tanıştı, milli takıma kadar yükseldi.
Mahalle arasında parladı
Ömer Güleryüz (1997) - Sol bacak kısalığı (Doğuştan) Altı yaşında mahalle arasında futbol oynamaya başladı ve 13 yaşındayken dikkatleri çekmeyi başardı. Yeditepe Futbol Kulubü’nde düzenli olarak oynamaya başladı.
Ampute ligde gol krallığı unvanına sahip Güleryüz, 2017 Avrupa Ampute Futbol Federasyonu (EAFF) Avrupa Şampiyonası’nda finalde İngiltere’ye karşı ilk golü attı.
Öğretmeni keşfetti
Rahmi Özcan (1990) - Sağ bacak diz üstü amputasyonu (Doğuştan) Manisa’da dünyaya geldi, bacağı doğuştan gelişmediği için ameliyat ile alındı. On dört yaşında öğrenim gördüğü lisede futbolculuğu beden öğretmeninin dikkatini çekti. Bedensel Engelliler Spor Federasyonu ile iletişime geçtiler ve hikayenin devamı hızla ilerledi. Kaptanlık pazu bandına da sahip oldu.
Bergama’nın yeteneği
Rüstem Kurhan (2001) - Sağ bacak diz üstü amputasyonu (İş kazası) Yedi yaşında yaşadığı Bergama’da salça makinesinde geçirdiği kaza sonucunda bacağını kaybetti. Fizik tedavi, yıllar sürdü. Ama rağmen futbol topunun peşini bırakmadı. Bergama’da keşfedilmesi ise 4 yıl önce, 16 yaşındayken oldu.
Hiç kimsesi kalmamıştı
Serkan Dereli (1996) - Sol bacak diz altı amputasyonu (Doğuştan) Sol ayağı doğuştan itibaren gelişmedi ve alınmak zorunda kaldı. Üç yaşına geldiğinde ise ailesi maddi imkansızlıklar yüzünden onu yetiştirme yurduna vermek zorunda kaldı. Ailesi de kısa süre sonra hayatını kaybetti. Kimsesiz kaldığı hayatta futbol tutkusu oldu. Ampute futbol ile 11 yaşında tanıştı.