Roland Lazenby’nin Michael Jordan’ın yaşamını anlattığı eşsiz eseri The Life’in giriş bölümünde bir anekdot vardır: 1995’te Chicago Bulls’la çalışmaya başlayan spor psikoloğu George Mumford bir süre takımın idmanlarını izleyip Jordan’ın hareketlerini ve davranışlarını gözledikten sonra şu kanıya varır: Michael Jordan bipolardır ya da manik depresif. Ya da her ikisi birden. Ama bir süre sonra farkına varır ki Jordan başka hiçbir sporcuda görmediği şekilde, en üst performans seviyesine çıkan ve orada kalmayı başaran bir sporcudur. Tek sıkıntısı başarıya duyduğu açlıktır. 1990’larda durum belki böyleydi bir süper sporcu için. 21. yüzyılın ortalarına doğru ilerlerken bu başarı açlığı, bu ihtiras daha da uçlara doğru ilerliyor. Elbette sporcuların kendilerinden beklentileri de çok yüksek. Tarihin en iyi futbolcularından biri olan Messi’nin de benzer bir durumda bulunmasına şaşmamalı. Pazar sabahı hüngür hüngür ağlarken çarşamba günü 60 milyon euroluk yeni sözleşmeye bastı imzayı. Muhtemelen Barcelona ve Messi çok istese iki tarafı da memnun edecek bir alternatif çözüm bulunurdu. İşte tam da burada o başarı tutkusuna geliyoruz. Geçmişte de bir spor dalının en iyisi olan sporcular hep çok kazanmak, emeklilik gelmeden bir sürü kupa, madalya, yüzük kazanmak istemiştir. Hele Messi gibi bir dönemin en iyi takımında oynadıysanız zaten kupalarla haşır neşir olmuşsunuzdur. Messi gibi süper seviyedeki sporcularda kazanmaktan ibaret değil, başarma tutkusu; en iyi olma, en fazla golü atma, en çok ödülü toplama, en fazla kupayı kazanma… Her şeyin en iyisi olma tutkusu diyebiliriz buna. Messi geçen 15 yılda Cristiano Ronaldo ile sıra dışı bir çekişmeye girdi ve belki de her sezon seviyesini artırmayı başardı. Johann Cruyff yaklaşık 15 yıl önce onun için altı yedi ‘Altın Top’ kazanacak bir oyuncu tahminini yaptığında pek inandırıcı gelmemişti. Messi bu ödülü altı kez kazandı ama yine de ona yetmedi. Barcelona’yla üç kez Şampiyonlar Ligi finali oynadı ve kazandı. Bu da yetmedi. Baksanıza PSG ile sözleşme imzaladıktan sonraki ilk sözlerine: “Dünyanın en iyileriyle beraber oynayacağım. Şampiyonluklar kazanmayı ümit ediyorum.” Bunlar 34 yaşından ziyade sanki 22 yaşındaki bir oyuncunun sözlerine benzemiyor mu?
Haber Giriş: 13.08.2021 04:30 | Son
Güncelleme: 16.02.2022 15:16
Messi’nin hüznü, sevinci, hırsı
Pazar sabahı hüngür hüngür ağlayan Messi, çarşamba günü yeni sözleşmeye imzayı bastı. Hırsıyla 34 yaşında bir ustadan çok 22 yaşında bir yıldız adayına benziyor
Roland Lazenby’nin Michael Jordan’ın yaşamını anlattığı eşsiz eseri The Life’in giriş bölümünde bir anekdot vardır: 1995’te Chicago Bulls’la çalışmaya başlayan spor psikoloğu George Mumford bir süre takımın idmanlarını izleyip Jordan’ın hareketlerini ve davranışlarını gözledikten sonra şu kanıya varır: Michael Jordan bipolardır ya da manik depresif. Ya da her ikisi birden. Ama bir süre sonra farkına varır ki Jordan başka hiçbir sporcuda görmediği şekilde, en üst performans seviyesine çıkan ve orada kalmayı başaran bir sporcudur. Tek sıkıntısı başarıya duyduğu açlıktır. 1990’larda durum belki böyleydi bir süper sporcu için. 21. yüzyılın ortalarına doğru ilerlerken bu başarı açlığı, bu ihtiras daha da uçlara doğru ilerliyor. Elbette sporcuların kendilerinden beklentileri de çok yüksek. Tarihin en iyi futbolcularından biri olan Messi’nin de benzer bir durumda bulunmasına şaşmamalı. Pazar sabahı hüngür hüngür ağlarken çarşamba günü 60 milyon euroluk yeni sözleşmeye bastı imzayı. Muhtemelen Barcelona ve Messi çok istese iki tarafı da memnun edecek bir alternatif çözüm bulunurdu. İşte tam da burada o başarı tutkusuna geliyoruz. Geçmişte de bir spor dalının en iyisi olan sporcular hep çok kazanmak, emeklilik gelmeden bir sürü kupa, madalya, yüzük kazanmak istemiştir. Hele Messi gibi bir dönemin en iyi takımında oynadıysanız zaten kupalarla haşır neşir olmuşsunuzdur. Messi gibi süper seviyedeki sporcularda kazanmaktan ibaret değil, başarma tutkusu; en iyi olma, en fazla golü atma, en çok ödülü toplama, en fazla kupayı kazanma… Her şeyin en iyisi olma tutkusu diyebiliriz buna. Messi geçen 15 yılda Cristiano Ronaldo ile sıra dışı bir çekişmeye girdi ve belki de her sezon seviyesini artırmayı başardı. Johann Cruyff yaklaşık 15 yıl önce onun için altı yedi ‘Altın Top’ kazanacak bir oyuncu tahminini yaptığında pek inandırıcı gelmemişti. Messi bu ödülü altı kez kazandı ama yine de ona yetmedi. Barcelona’yla üç kez Şampiyonlar Ligi finali oynadı ve kazandı. Bu da yetmedi. Baksanıza PSG ile sözleşme imzaladıktan sonraki ilk sözlerine: “Dünyanın en iyileriyle beraber oynayacağım. Şampiyonluklar kazanmayı ümit ediyorum.” Bunlar 34 yaşından ziyade sanki 22 yaşındaki bir oyuncunun sözlerine benzemiyor mu? 
