Jon Pareles ve Lindsay Zoladz / The New York Times
Her hafta göze çarpan yeni şarkı ve videoları değerlendiren The New York Times pop müzik eleştirmenleri bu hafta listelerinde 9 şarkıya yer verdi. İşte müzik eleştirmenlerinden göze çarpan yeni şarkılar ve videoların değerlendirmeleri...
Selena Gomez, My Mind & Me:
Selena Gomez son yıllarda bipolar bozukluk, depresyon, psikoz gibi akıl sağlığıyla ilgili sorunlarını açıkça dile getirdi. Yeni şarkısı My Mind & Me, onun bazı düşük noktalarını ortaya çıkaran bir belgeselin ana parçası olarak öne çıkıyor. Müzik kırılganlıktan kararlılığa, yalnız, yankılı piyano notalarından destekleyici bir marşa ve bir misyona doğru ilerlerken, "Tüm çöküş, yanış ve kırılmaları artık biliyorum/ Eğer biri beni böyle görürse o zaman yalnız hissetmeyecektir" diyor. Bu, empatiye hizmet eden kendini ifşa etme ve piyano notalarının tereddütlü yalnızlığıyla ortaya çıkıyor. Ancak video, bir ürün reklamıyla sona ererek iyi niyetinin bir kısmını boşa harcıyor. - Jon Pareles
Lucius, Muse:
Indie-pop grubu Lucius'un single'ı Muse, Jess Wolfe ve Holly Laessig'in tutkulu vokalleri ile soğuk, berrak bir düzenlemeyi bir araya getiriyor. Şarkıya kıvılcımını veren ise zıtlıkların gerilimi. Nakaratta birlikte söyledikleri "Adını haykırıyorum, yağmura ihtiyacı olan bir çöl gibi" ilahi ilham için bir tür dua ve kendi deyimleriyle gerçeğe açılan vahşi ve kutsal pencere. - Lindsay Zoladz
Tiësto featuring Tate McRae, '10:35':
10:35 ile yükselen Kanadalı pop yıldızı Tate McRae, uzun süredir EDM'in önemli isimlerinden olan Tiësto (Calum Scott'ın Dancing on My Own cover'ını remixleyip Philadelphia Phillies'in zafer marşına dönüştüren DJ) ile bir araya geliyor. McRae'nin kristal vokalleri Tiësto'nun pırıl pırıl, sentezlenmiş prodüksiyonu için uygun bir eşleşme ve şarkı günlük hayatın endişeleri ile aşkın mutluluk verici rahatlığı arasında etkili bir şekilde ilerliyor. McRae, bir sevgilinin kucaklaması zamanın durmasına neden olmadan önce, "Televizyon size tüm dünyanın sona ermek üzere olduğunu düşündürüyor, tek bildiğim, saat 10:35 ve kollarını etrafımda hissedebiliyorum" diye iç geçiriyor. - Lindsay Zoladz
Ibrahim Maalouf featuring De La Soul, Quiet Culture:
Lübnanlı Fransız trompetçi, besteci ve yapımcı İbrahim Maalouf, yeni albümü Capacity to Love'da Kübalı müzisyen Cimafunk, New Orleans grubu Tank and the Bangas, caz şarkıcısı Gregory Porter gibi konuklarla bir araya geliyor. De La Soul son olarak Quiet Culture'da yeniden ortaya çıkıyor ve azim ile gürültüden kurtulmayı öğütlüyor. Sözler "Ne kadar sessiz olursak, o kadar çok şey duyabiliriz" diyor. Maalouf'un parçası bir caz baladı ile telaşsız funk arasında gidip geliyor ve kafiyeleri Arap esintili melodileriyle çerçeveleyip kontrpuanlıyor. - Jon Pareles
Yves Tumor, God Is a Circle:
Algiers featuring Zack de la Rocha, Irreversible Damage:
Irreversible Damage Atlanta merkezli rock-hip-hop-elektro grubu Algiers'ın kaynayan, püsküren bir gerilim egzersizi. Dırdırcı bir elektro gitar döngüsü, bir elektronik bas, uğursuz synthesizer akorları ve kendi ritmini bozmaya devam eden programlanmış davullarla şarkı oluşturulmuş. Zack de la Rocha "No rehab for my jihad/ A rapture in a grief storm," sözleriyle rap yapıyor. Korkunç ama bilinmeyen bir sonuca doğru savrulan bir saldırı. Sözler bittiğinde, şarkı hem kabile hem de kıyamet hissi veren altı vuruşluk bir öfkeye dönüşüyor. - Jon Pareles
Yo La Tengo, Fallout:
Şubat ayında New Jersey'li indie-rock efsaneleri Yo La Tengo, sakinleştirici ve sürükleyici ilk single'ı Fallout'un kısa bir kaçış sunduğu 16. albümleri This Stupid World'ü yayınlayacak. Ira Kaplan nakaratta "Zamanın dışına düşmek istiyorum. Geriye uzanmak, gevşemek" diyor. Grup This Stupid World'ün prodüksiyonunu kendi üstlendi ve büyük bir kısmını canlı olarak birlikte jamming yaparken kaydetti. Sonuç olarak Fallout kulağa favori bir sonbahar kazağı kadar görkemli, tüylü ve rahatlatıcı bir şekilde bol geliyor. Bu, Yo La Tengo'nun son otuz yıldaki herhangi bir albümünde makul bir şekilde yer alabilecek türden zamansız bir şarkı ancak dikenli hayal kırıklığı ve zor kazanılmış huzurun birleşimiyle ilgili bir şey. Şu anda özellikle uygun hissettiriyor. - Lindsay Zoladz
Sipho, Arms:
İngiliz söz yazarı-yapımcı Sipho Ndhlovu, grenli deklarasyon ve ağlamaklı bir falsetto arasında düzenli olarak gidip gelen sesiyle dram ve çaresizlikten keyif alıyor. Arms, arzu tarafından boğulmuş pişmanlıkların uzun bir kreşendosudur. Şarkı sözlerinde 'Yoldan çıktığını itiraf ediyor' ve 'Suçu paylaşamaz mıyız?' diye yalvarıyor ama sonunda kayıtsız şartsız büyülenmiş, şehvet tarafından dizlerinin üzerine çökertilmiş oluyor. Neredeyse tüm şarkıda sadece iki akor kullanılıyor ancak yaylılar, davullar, sesler, elektronikler ve bir arena-rock lead gitarı gibi devasa takviyeler onu uçurumun kenarına doğru itiyor. - Jon Pareles
Quinnie, Itch:
Quinnie adıyla kayıtlar yapan söz yazarı Quinn Barnitt, Clairo ve Olivia Rodrigo'nun başarısını sağlayan çekingenlik ve cesur beyan, yatak odası pop samimiyeti ve çok kanallı işçilik karışımını yakalamış. Itch'te 21 yaşındaki sanatçı arzu ve sadakat arasında gidip geliyor ve 'Ya hayatımın geri kalanında bir daha kaşınmazsam?/ Her zaman bundan daha iyisinin olabileceğini bilerek tatmin olmuş bir şekilde ölür müyüm? diye soruyor. Prodüksiyon sık sık Simon ve Garfunkel'in gitarlarını ve Beatles'ın yaylı çalgılar topluluklarını anımsatsa da, şarkıcının içtenlikle kendini sorgulaması yeni bir şey - Jon Pareles
Old Fire featuring Bill Callahan, Corpus:
Old Fire adıyla kayıtlar yapan Teksaslı besteci John Mark Lapham, 2016 tarihli albümüne Songs From the Haunted South adını vermişti o da elektronik ve roots-rock enstrümanlarını askıya alınmış bir zamanda harmanlayan Lapham'ın yeni albümü Voids. Corpus' ta, kendi geniş kataloğu genellikle çok daha folkier olan söz yazarı Bill Callahan, kasvetli baritonuyla birkaç esrarengiz diye mırıldanıyor. Sözler şöyle; Corpus'ta bir çocuğum var/ Hey Mac, o tekneyi geri getirebilir misin? Enstrümanlar ve elektronik tonlar, kararan fırtına bulutları gibi etrafında toplanıyor ve kurtuluş yok. - Jon Pareles
© 2022 The New York Times Company
