László KrasznahorkaI / The New York Times
1
Tompkins Square Park’ta sabahın bu saatinde polisin devriye gezip gezmediğini kontrol etti. Başını örtüden hafifçe kaldırıp çitlerin yakınındaki diğer bankta uyuyan komşusuna döndükten sonra dudaklarını büzerek konuşmaya başladı. Bak, sana soruyorum, bana şu kocaman Old Crow şişesinden bir fırt verirsen ne olduğunu sana anlatırım. Gerçi vermesen de anlatırım çünkü ben anlatınca sana söylemek zorunda olduğum şeyin bir yudum viskiden daha fazlasına layık olduğunu, yani kastettiğim kadar önemli olduğunu anlayacağını biliyorum. Yok eğer canını sıktığımı ve yalnız kalmayı tercih edeceğini, soyulduğun veya İsa gibi Nasıra’dan kovulduğun ya da Allah’ın belası sağlık sigortasına sahip olmayan eşin hanımefendinin kemoterapi masrafını karşılayamadığın için buraya ilişip paltona sarınmışken eski bir filozoftan – ki bunu inkar edemem – safsatalar – gerçi bunu inkar ederim – dinlemek istemediğini söyleyecek olursan, o vakit her şeyden önce tek bir soru sorarım: Neden KAÇMADIN, bayım? Çünkü o zaman burada elinde o koca Old Crow şişesini tutarak büzüşmüş yatıyor olmazdın; hem neredeyse düşüp kırılacak ve o kıymetli şişedeki viskinin içindeki son yudumlar da dökülüp ziyan olacak. Bu yüzden böyle bir trajedi yaşanmadan sorayım: Kör müydün, neyin vardı? Buradaki herkesin nasıl koşup KAÇTIĞINI görmedin mi?
