Ege’deyiz, şükür. Her şeyi öpesim geliyor; domatesi, Ege’nin kadife denizini, meltemle gelip geçen zakkum kokusunu. Cüce olmasına rağmen meyve veren zeytin ağacını, her sabah lokantalarının önünde sarma saran kadınları, Kalimera’yı ve çürük çarık olsalar da hayatlarına bir şekilde devam eden sokak kedilerini ve hep birlikte ve durmadan sıcaktan şikâyet etmeyi özlemişim. Almanya’da bir kış geçiren Egeli her insan gibi her şeye “Canımmm, canım benimmm” diye sarılmak istiyorum.
21.07.2023 04:30
Tatiller, tatillerimiz
Eresos’un köy kahvesinde, Safo’nun heykelinin altında, en güzel esen masada oturup “Niye böyle bir yerde yaşamıyorum ki?” diye soruyorum. Sebep o beyhude ihtiras: Sanki insanlar seni görmezse, hatırlanmazsan hiç olmamış olursun korkusu...
