Minyoung Kim, Netflix’in Asya bölgesindeki ilk çalışanlarından biri olarak 2016’da işe başlamış ve Güney Kore’nin başkenti Seul’deki ofisi kurmuş. Şimdi, Hindistan hariç Asya Pasifik bölgesinin içerik koordinatörü ve Japonya, Güney Kore, Tayvan, Avustralya, Yeni Zelanda gibi ülkelerin içeriği ondan soruluyor. 2021 yılında sadece Güney Kore içeriklerine ayrılan yaklaşık 500 milyon doların kullanımı da ona emanet. Dizinin başarısının sırlarını The Hollywood Reporter’a anlattı.
1- Yerel içerik stratejisi
Squid Game’in başarısı, bizim uluslararası stratejimizin de sağlaması oldu. En yerel içeriklerin en çok dolaşıma gireceğine inandık hep. Kore’deki sokak oyunlarıyla ilgili bir dizinin sadece bu ülkede değil dünyada bu kadar ilgi görmesi bizi çok heyecanlandırdı ve yepyeni bir bilgi kaynağı oldu.
2- Zamanın ruhunu yansıtması
Yayına girdiğimizde Kore’de çok beğenildi, memnun olduk. Kingdom, Sweet Home gibi çok beğenilen başka dizilerimiz de var, bunun da öyle olacağını sandık. Sonra yavaş yavaş dünyanın diğer yerlerindeki Netflix çalışanlarından mesajlar gelmeye başladı. Mail yazacak kadar uğraşmalarına şaşırmakla birlikte ne de olsa onlar da Netflix’ten, haberdar olmaları normal diye düşündük. Sonra Instagram’da ve TikTok’ta giderek daha çok paylaşım görmeye başladım. Oyuncumuz HoYeon Jung’un 400 bin takipçisi bir ay içinde 14 milyona ulaştı. LinkedIn’de bile akışta sadece Squid Game’den bahsediliyordu. Fransa’da bir uçakta, bir oyuncumuzun etrafında oturan üç kişi (hiçbiri Asyalı değil) Squid Game izliyormuş falan derken, anladık ki Zeitgeist‘in parçası haline gelen global bir fenomen olduk.
3- Oyunların basitliği
Dizinin başarısının sırlarına gelince bence ilk önce global yanı. Yönetmenimiz seçtiği oyunların son derece basit ve anlaşılır olmasına büyük özen gösterdi. Bu sadeliğin uluslararası başarıda büyük katkısı var bana göre. Ayrıca, konuşturma kapasitesi olan bir içeriğin izlenme şansının büyük olduğuna inanıyoruz. Squid Game’de de konuşulacak çok şey vardı. Ama yaratıcı bir yönetici olarak bence dizinin esası sosyal eşitsizlikten yani sınıf farklarından, finansal eşitsizlikten, hatta kadın-erkek eşitsizliğinden bahsetmesi. Bunlar sadece Kore’nin değil, dünyanın meseleleri.
4- Sınıf farkını eğlenceyle anlatması
Parazit’le çok farklı konseptte iki yapım. Ancak ikisinin de evrensel sorun olan sınıf farklarına dikkat çektiğini söyleyebiliriz. Ve her ikisi de bunu eğlenceli bir biçimde yapıyor. Bu kadar önemli bir mesajı, izleyici bu mesaja odaklanmamış olsa bile farkına varacağı şekilde eğlenceli bir yolla verebilmek çok önemli.
5- Genç yetişkinlerden fazlası
Sonunda ölüm olan yarışmaları daha önce izledik; mesela Battle Royale’de, Hunger Games’de. Bu tür işler, kahramanların gerçek duygularını en çiğ hallerini saklamadan göstermeleriyle hep genç yetişkinlere yönelikti. Squid Game genç yetişkin dizisi değil ancak burada da kritik anlarda kahramanların gerçek renklerini görebiliyoruz. Bu yetişkin kahramanlar, oyunlara hemen uyum da sağlıyorlar üstelik.
6- Rengarenkliği ve karanlığı
Dizideki yarışmalar, izleyiciyi bağlayan unsurlar. Rengarenk ve sade dekor, giysiler izlemeyi zevkli hale getiren unsurlar. Ölümüne yarışırken çalan eğlenceli müzikler de öyle. Dizinin temelinde kallavi bir sosyal mesaj var ama izlemesi çok kolay, zevkli. Uluslararası alanda başarının sırlarından biri de bu.
