Kolay olmadı. Üç yıl boyunca düşündüm. Bunca yılın emeği var diyerek yıprattım kendimi, konfor alanı dedikleri yerden çıkmamak için direndim. Günün sonunda bir de ne göreyim, ben sadece kendi kendime aldım verdim ama kimseyi yenemedim. O halde, başka bir yer daha olmalı diyerek dümeni yeni ufuklara çevirdim.
Büyük şehirde sıkışanların ve yaşı kemale erenlerin ilk durağı olan Ege’deyim nihayetinde. Öyle inzivaya çekilmek gibi değil, olmayı çok istediğim bu köşede özgürce yazarak ve dijital mecrada kültür sanatın izini sürerek yeniden hayata karışmak gibi.
Sadece kendi adıma söylemiyorum. Hepimiz yaşadığımız zor zamanları geride bırakmak, normal akışımıza dönmek istiyoruz... Dostlarla bir masanın etrafında toplanabilmeyi, kaygısızca gülebilmeyi, gökyüzüne bakıp şükretmeyi hayal ediyoruz. Yapalım. Çünkü, her şey geçiyor ve hayat devam ediyor.
Yazının tamamını görebilmek için lütfen abone olun. ABONE OL
Aboneyseniz
üye
girişi
yapınız.
Oksijen'e e-gazete aboneliği ile edineceğiniz avantajlar; Oksijen yazarlarının tüm yazılarına erişim Gazeteoksijen.com üzerinden 7/24 güncel haber erişimi Her gün e-posta kutunuza gelen Oksijen bülteni Gazete Oksijen, O2 ve özel yayın arşivine erişim
