Neşe de bir direnme biçimi

Roberto Bolano gitti, ıssız acun kaldı! Kardeşim gibi sevdiğim bir yazarı erken yitirmenin kederini yaşadım. Unutmamak için yeniden okuyorum, okumayanlara öğütlüyorum, şimdi olduğu gibi ondan sık sık söz ediyorum. Demiştim: Bolano ile Barcelona ya da İstanbul’da oturup konuşmayı, kafa çekmeyi çok isterdim!
Kimse kimsenin yerini tutamaz, herkesin hayatı, hatırası farklı, bıraktığıysa özeldir. Ölümden sonra bir hayat var mı bilmiyorum ama ölenden sonra bir hayat vardır. Erken gidenlerin, yakın kayıplarımızın ardından yaşam eskisi gibi tat vermez de yine de dünyada işimiz bitmemiştir ya da öyle düşünürüz, yaşarız.