Tomris ki hep yeni gelendir

Bir insan niye yeni gelir bir insana birdenbire ve üstelik durduk yerde, bir kitap niye yeni gelir ve üstelik ilk kez okunuyormuş gibi, bir yazar niye yeni gelir, üstelik şimdi ve buradan çoktan göçmüş olduğu halde?
Şiir zaten hep yeni okunandır, öyle olması gerekir de, ben yazıdan söz ediyorum. Türkçede hep yeni gelen deyince aklıma, herhalde çoğumuzun da, Sait Faik gelir. Sanki onun sözcükleri birazdan evden kaçacaktır, karşıya geçecektir, arkadaşlarına bakınacaktır, sevgilisini o meyhane senin bu sokak benim arayacak ve tabii bulamayacaktır, canı sıkılacaktır, papaza kızıp -hakkaten o da kızılacak papazdır- bir küfür sallayacaktır İstanbulca, Lüzumsuz Adam’ın teki olarak kaldırımlarda sürtecektir ama sonra sözcük olduğunu anımsayıp, arkadaşı Orhan Veli gibi, bazı şiirleri ve öyküleri oturup birlikte yazmışlarcasına kuşku uyandıran bir iyilik, umut ve mavi yüklü havalarla insan kardeşlerinin karşısına çıkacaktır!