Hayal kurmayı unutan bir ülke geleceğini bulabilir mi?

Cumhuriyet yalnızca bir yönetim biçimi değil, aynı zamanda bir hayal kurma biçimidir. Yüzyıl önce, savaş yorgunu bir milletin içinden çıkan bir avuç insan, geleceğe dair en büyük kolektif hayali kurdu: Her çocuğun eğitimle kaderini değiştirebildiği, aklın ve bilimin rehber olduğu bir ülke. O hayal, Köy Enstitüleri’nde toprağa, sınıflara ve kalplere işlendi. Bugün, ikinci yüzyıla girerken sormamız gereken soru şu: Biz hâlâ o hayalin mirasçıları mıyız, yoksa hayal kurmayı unutan bir ülkeye mi dönüştük?