Antikahraman bir şerif...

Jim Thompson 1964’te öyle şeytani bir roman yazmış ki okurken nasıl bir işe bulaştığınızı önce anlamıyorsunuz. Tembel ve düzenbaz bir şerifin çapkınlıklarını, adamın kendi ağzından tatlı tatlı anlatacakmış gibi yapıyor. Derken kendinizi Dante’nin cehenneminde buluyorsunuz. Zaten Stephen King’in “en sevdiğim polisiye yazarı” dediği birinden başka ne beklenir? Nüfus: 1280, şimdi dilimizde İthaki tarafından, Mert Doğruer çevirisiyle yayımlandı. Olaylar 20. yüzyıl başlarında, ABD’nin güneyindeki Potts County denen kasabada geçiyor. 1280 kişinin yaşadığı, ırkçılığın kol gezdiği bir cenabet kasaba. Sakinlerin 1276’sı sıradan Amerikalılar: Birbirlerini kazıklamaya çalışarak, siyahları insandan saymayarak ve her pazar kiliseye giderek yaşıyorlar. Geriye kalan dört kişiden biri şerif Nick Corey. Neredeyse hiçbir iş yapmamasına rağmen, yılda rüşvetler hariç iki bin dolar kazanıyor ve adliyedeki lojmanında bedavaya yaşıyor. Kasabalılardan zerre kadar saygı görmese de Cennetin Krallığı’nda yaşadığına emin. Hayat nedir sonuçta? Kalan üç kişi şerifin karısı Myra, metresi Rose ve eski aşkı Amy... Nick üç kadının yatakları arasında mekik dokurken bir taraftan da hayatı sorguluyor. Kendisine rahat vermeyen, ne olduğunu anlamadığı tuhaf iç sıkıntısından nasıl kurtulacağını bilemiyor. Sorunun yaklaşan şerif seçimi, kasabadaki genelev ya da hayatındaki huysuz kadınlar olduğunu sanıyor. Bir sabah genelevin önünde iki muhabbet tellalıyla karşılaşıyor. Adamlar rüşvete bağladıkları şerifi her zamanki gibi aşağılayarak biraz eğlenmek istiyorlar. Şerifin bu seferki cevabıysa tüfeği doğrultup ikisini de vurmak oluyor. Bu beklenmedik olay ciddi bir kırılmaya yol açıyor. Hem romanın kurgusunda hem de şerifin iç dünyasında. O andan sonraki Nick Corey artık insan öldürmenin tadını almış bir adam. Dişine kan değmiş bir kurt. Bir taraftan da kendisine neler olduğunu, ruhundaki bu ani değişimi anlamaya çalışan bir fani. Stephen King’in favorisi Başkarakterin yaşadığı varoluş sıkıntısı ve bu yüzden işlediği tuhaf cinayet bana Albert Camus’nün Yabancı romanını hatırlattı. Camus’nün yitik kahramanı Mersault gibi Corey de dünyadaki yerini bilemiyor ve Tanrı’nın kendisiyle oyun oynadığına inanmaya başlıyor. Ruhundaki iyilikle kötülük arasındaki çizginin silinişine tanıklık ediyor. Stephen King’in Jim Thompson’u bu kadar sevmesi şaşırtıcı değil. Nüfus: 1280 hem heyecanlı hem de korkutucu... Romanın kendini yavaş yavaş açık eden sinir bozucu bir dehası var. Her şeyin şerifin ağzından anlatılması bize onun cehenneme dönen iç dünyasından kaçma şansı vermiyor. Kanun adamının katile dönüştüğü ve adeta kendi ruhunu yakalamaya çalıştığı bir polisiye. Aynı zamanda bir arkadaşımın vaktiyle çokeşlilik hakkında söylediklerini hatırlatıyor: “Tekeşlilik bir kadının sana sürekli kızıp durmasıdır. Çokeşlilikse birden fazla kadının sana sürekli kızıp durması... Çünkü kadınlar prensip olarak bizi beğenmiyor. Yapacak bir şey yok.” Nüfus: 1280 / Jim Thompson / Çeviren: Mert Doğruer / İthaki Yayınları / Roman / 208 Sayfa

Tuna Kiremitçi

Diğer Yazarlar

Restorasyon mu, yeniden kuruluş mu?

Seçimi kaybederse Erdoğan ne yapar? Ak Parti’ye ne olur?

Yoz sisteme kahkaha tokadı

Büyük ılımlılık bitti büyük stagflasyon geliyor

Sarışının hiç unutulmayan adı

Antikahraman bir şerif...