Fransa’da önümüzdeki yıl yapılacak seçimler öncesinde aşırı sağ hayaleti dolaşıyor. Üstelik hayaletin adı bu kez Le Pen değil. Kamuoyu yoklamalarında Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’a en yakın konumda görünen Cezayir kökenli Yahudi politikacı Eric Zemmour, “ülkede İslam’a yer yok” diyor. Hatta Muhammed, Jordan, hatta Kevin gibi “kulağa yabancı gelen” isimlere dahi izin vermeyeceğini söylüyor. İşin ürkütücü yanı, bu söylemin bazı seçmenlerde şimdiden karşılık bulmuş olması. Geçtiğimiz günlerde Financial Times, The Guardian ve The Economist gibi önemli gazete ve dergiler, Avrupa’nın kalbindeki bu sağ yükselişe geniş yer ayırdı. Her iki yayının da Zemmour’u “Trump tarzı provokatör” diye tanımlaması, tesadüf olmasa gerek. FT, Zemmour için "Müslümanlara, göçe, feminizme, suçun artmasına ve Fransa’nın 'düşüşüne' söven, görüşleri Le Pen'den daha aşırıcı olan talk-show yıldızı” diye yazdı.
Eşsiz medya desteği
Zemmour gerçekten de gücünü Amerikan Fox TV ile karşılaştırılan CNews adlı haber programındaki programına borçlu. Kanalın sahibi, serveti 9 milyar dolar civarında hesaplanan, medya patronu, sigara ve incil kağıdı üreticisi, armatör ve eski Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy’nin yakın dostu Vincent Bolloréu. Financial Times, CNews ve onu destekleyen Zemmour'un başarısı sırrını İngiltere'nin Brexit’e evet demesine ve ABD’de Trump'ın seçilmesine benzetti: "Kazanmak istiyorsanız radikal, hatta çılgın olun.” Televizyonların adaylara eşit süre ayırmasını gerektiren Fransız yasaları gereği, Zemmour’un haftalık programına söz verildi. Ancak Bolloré’nin desteğini aldığı aşikâr.Le Pen ile gizli toplantı
Babası Jean-Marie Le Pen’den miras aldığı aşırı sağ politikaları yumuşattığı izlenimi vermeye çalışan Marine Le Pen, bu yıl içinde gizli bir toplantıda Zemmour’u aday olmamaya ikna etmeye çalıştı. Yine FT’ye göre, bu toplantıda Zemmour, siyasi rakibine “Artık merkezden kimse kazanamaz. İnsanlar kararlılık ve inanç, hatta radikalizm bekliyor” dedi. 1979’da siyaset biliminden mezun olan politikacı, meslek kariyerine Le Quotidien de Paris gazetesinde başlamıştı. Eski Cumhurbaşkanı Jacques Chirac ve Başbakan Édouard Balladur hakkında yazdığı biyografi kitaplarıyla tanındı. Ardından yakın ve uzak Fransa tarihi kitapları yayınladı. “Fransız Melankolisi” ve “Fransız İntiharı” gibi isimleri olan kitaplarla ülkenin nasıl büyük bir çöküşte olduğunu anlattı. Gazetelerin Zemmour’a "provokatör" diyebilmelerinin yasal bir dayanağı var. Politikacı, 2015’te ırkçılıktan ve Müslümanlara karşı nefret suçu işlemekten dolayı iki kez ceza aldı. 2011’deki ceza için temyize dahi başvurmadı. 2015 yılında ise iki kişinin Hz. Muhammed karikatürü yayınladığı gerekçesiyle Charlie Hebdo adlı mizah dergisini basarak 12 kişiyi öldürmesinin ardından Zemmour da önlem amaçlı olarak polis korumasına alındı. Macron’un oyları bugün yüzde 24 ile 27 arasında tahmin edilirken, Zemmour yüzde 17 civarında. Adı, geçtiğimiz ay Google’da Macron’dan dört kat fazla aranmış, Le Pen’den ise 16 kat. 10 Nisan 2022 seçimleri öncesinde Zemmour'un "oyları bölerek" Macron'un yeniden seçilme umutlarını arıtrma olasılığı da var. Kantar isimli anket şirketinden Emmanuel Rivière, The Economist'e Zemmour'un ikinci turda Macron'u geçebileceğine dair bir gösterge olmadığını söyledi: "Gerçek bir kampanya yürütmek, televizyonda görünmekten veya imza gününden çok daha zor." Macron'un yardımcılarından Roland Lescure ise seçimin zor geçeceğini itiraf ediliyor. The Economist'e göre "Seçime altı ay kala Fransa ateşli bir ruh halindeyken, Zemmour siyaseti zehirli zemine sürüklüyor."Zemmour’dan inciler
Eric Zemmour’un çeşitli zamanlarda kullandığı “radikal” cümlelerin bazıları şöyle:- Bütün Fransa göçmene boğuldu.
- Fransa’nın eğitim sistemine Marksizm, ırkçılık karşıtlığı ve LGBT ideolojileri sızmış durumda.
- Medya Fransa'dan nefret eden bir propaganda makinesi. Paraları vergilerinizden geliyor ama size sürekli tükürüyorlar. Fransız tarihine ve kültürüne, ortadan kaybolmasını istedikleri Fransız halkının üzerine tükürüyorlar.
- Fransız Yahudileri, İkinci Dünya Savaşı sırasında devlet tarafından korunuyordu.
- İngilizlere saygı duyuyorum. Brüksel'deki Avrupa Komisyonu'nun onlara saygı duymadığını düşünüyorum.
