1- Muhafazakârların kendisini yüzüstü bırakmasına şaşırdı ve bu yılki seçimleri kazanabileceğine inanıyordu
Johnson'ın başbakanlığını sona erdiren “çalkantılı yaz dönemini” anlatışı kafa karışıklığıyla dolu. Birkaç hatasını (özellikle de gözden düşmüş milletvekili Owen Paterson'ı kamuoyu önünde savunmadan önce hakkındaki bulguları okumamış olması) kabul etmekle birlikte esasen milletvekillerinin kendisini görevden almakla hata ettiklerine inanıyor.
Rishi Sunak'ın başbakanlıktan istifa etmesiyle ilgili Johnson, “ülkeyi bir kenara bırakın, bunun bir suçtan daha kötü olduğunu, hem Rishi hem de parti için bir hata olduğunu düşündüm. Öyle de oldu” ifadelerini kullanıyor. Hatırladığı kadarıyla Johnson'ın en büyük hatası Muhafazakar milletvekillerine yeterince şirinlik yapmamasıydı. “Meslektaşlarımla konuşup onları neşelendirmem gerekirken, çoğu zaman yorgun argın On Numara'daki daireme döner ve akşama kadar çalışırdım” diyen Johnson, eğer meslektaşları “birbirlerine kenetlenmiş olsalardı”, “2024'te seçimlerin kazanılacağından hiç şüphesi olmadığını" ifade ediyor.
2- Partygate, Cummings ve Cain tarafından uyduruldu
Johnson'ın “sefil ve çılgınca şişirilmiş bir olay” olarak nitelendirdiği bu olayla ilgili, yetkililer yaklaşık 15 kez “kısa süreliğine çalışma tempolarını düşürüp kadeh kaldırdılar” diyor. “Bir kaç” kez de kendisinin onlara katıldığını belirtiyor. Bu etkinliklerin Covid kurallarına uygun olduğunu, ancak eski özel kalem müdürü Dominic Cummings ve iletişim direktörü Lee Cain'in kendisini zayıflatmak için kasıtlı bir girişimle bir dizi “fena halde abartılı” medya haberi düzenlediğini savunuyor. Bu ikilinin “her şeyin arkasında” olduğunu söylüyor. “O zamanlar çok daha dirençli” olsaydı bu fırtınayı atlatmış olabileceğine inanıyor.
Başka bir yerde Cummings'ten neredeyse hiç bahsedilmiyor: Şubat 2020'de Sajid Javid'in istifasıyla sonuçlanan “önemsiz tartışma”, Johnson'a göre, onu "düşünmeyen insanlar tarafından kurgulanmıştı”. Kasım 2020'de Cummings ve Cain'in ayrılmalarıyla sonuçlanan iç çekişmeyi ise “basit kavgalar” olarak tanımlıyor.
3- Pandemi hakkında pek pişman değil
Covid ile ilgili olan bölümler en özenli olanlar ve Johnson'ın her aşamada karar verme sürecini gerekçelendirmesi anlamına geliyor. Royal Free hastanesinde Covid hastalarını ziyaret ederken personelle tokalaşmış olmasını tokalaşmanın “eski bir insani iyi niyet jesti” olmasına ve gereksiz paniğe yol açmak istememesine bağlıyor. İlk günlerde, asemptomatik bulaşmanın olası olmadığı yönündeki yanlış fikir de dahil olmak üzere, konuyla ilgili bilgilerin yetersiz olduğunu vurguluyor. Umbria'daki tatilinde küçük çocuğu havuza düştüğünde kullandığı için genel olarak iyi olduğunu bildiği İtalyan hastanelerinin görüntülerini izlediğinde bir aydınlanma anı yaşamış gibi görünüyor. Hükümetin, kendi ifadesiyle “eski ve kutsal özgürlükleri insanların elinden almak” için daha hızlı hareket edebileceği ya da etmesi gerektiği konusunda bir farkındalıktan hiçbir şekilde söz edilmiyor.
4- O gizli bir Keynesyen
Bu terimi asla kullanmasa da Johnson, ekonomist John Maynard Keynes ile benzer şekilde, iyi dozda hükümet harcamalarının ekonominin zor zamanları atlatmasına yardımcı olabileceğine açıkça inanıyor. 2008 bankacılık krizinden sonra Londra Belediye Başkanı olarak, 2010 yılında Muhafazakâr koalisyon iktidara geldiğinde George Osborne'un kesintilere gitmesini önlemek için Crossrail'in arkasına ağırlığını koyduğunu anlatıyor. “Bu büyük yatırımlar - Crossrail, Olimpiyat alanı, Shepherd's Bush'taki Westfield Merkezi - Londra için tesadüfi bir şekilde zamanlanmıştı: kepçelerin yere inmesini ve insanların çalışmasını sağlayan devasa konjonktür karşıtı programlar.” Hiçbir zaman “kemer sıkma” taraftarı olmayan Johnson, özellikle ulaşım alanındaki altyapı projelerini sürekli övüyor. Covid'in azalmasıyla birlikte, “HS2'den hastanelere ve genişbanta kadar her alanda yatırımlarımıza tam gaz devam ederek ... bu korkunç anı kendi avantajımıza kullanmalıydık” diyor. Sunak'ın daha sonra HS2'nin büyük bir kısmını iptal etme kararından üzüntü duyuyor.
5- Dış politika hakkında çok ciddi düşünceleri var
Kitabı Brexit'in dramını ya da Partygate'in utancını okumak için elinize almış olsanız da Johnson, ağır jeopolitik meseleleri de ele aldığını bilmenizi istiyor. NATO birlikleri geldiğinde Telegraph için muhabirlik yaptığı Kosova, Irak'ın işgali (“kibirli, kendini beğenmiş ve yanlış bir macera”), Johnson dışişleri bakanıyken “Esad'ın gerçekten pataklandığı" Libya ve Suriye ile ilgili bölümler var - Johnson'a göre Batı'nın o koşullarda yapabileceği en iyi şey buydu. Brexit'in Birleşik Krallık'ı daha dar görüşlü hale getirdiği fikrini tekrar tekrar reddederek, dışişleri bakanı ve başbakan olarak yaptığı seyahatlerin kendisini dünyadaki pek çok ülkenin “özellikle de zaten iyi bilindiği yerlerde, Britanya'nın daha etkin rol oynamasını istediğine” ikna ettiği konusunda ısrar ediyor.
