Fatma O. Şevik / Konuk yazar
Koşarken kendimi iyi hissettiğimi hayatımda önemli kararlar vermek ve uzun uzun düşünmek durumunda kaldığımda anladım. Tam 40 yaşıma girdiğim sene, uzun zamandır çalıştığım, kendimi çok güvende hissettiğim kurumdan ayrılmaya karar verip yeni bir işe başladığım zamana denk geldi. Biraz manidar... Kendi kendime kalmak, kafamdaki düşünceleri evirip çevirmek için başladığım yürüyüşler bir noktada hafif tempoda koşulara dönüşmüştü. Koşuların süresi zamanla uzadı, tempom hızlandı. Koşmak, kendimi özgür ve mutlu hissetmemi sağladı. Kendime ayırdığım vakitler (‘me time’), koşu antrenmanları oluverdi. Fark ettim ki, zihnen ve bedensel olarak kendimi zorlamak ve hatta bazen bunun sınırlarını araştırmak, daha önce hiç yaşamadığım bir hırsı ortaya çıkardı.
