Geçtiğimiz hafta şair Haydar Ergülen’in iki yeni kitabını okudum. Biri Ergülen’e özgü portre yazılarından oluşan Şairin Bavulu (Edebi Şeyler), diğeri ise yine Ergülen’e özgü yazılardan oluşan Önemsiz Günler ve Haftalar (Karakarga) kitabı. Şairin Bavulu’na Ergülen’in sığdırdığı şair portrelerini kapatıp, nedir bu önemsiz günler ve haftalar diye okumaya başladığımdan, Ergülen’in de dediği gibi “önemli klişeler”den “önemsiz ama yeni klişelere” geçmek iyi geldi. Hoş, Haydar Ergülen’in önerdiği önemsiz gün ve haftalar pek de önemsiz değil belki de en çok ihtiyacımız olandı. İşte tüm bunları Haydar Ergülen’le konuştuk… Önemsiz Günler ve Haftalar, BirGün’deki haftalık yazılarınızdan oluşuyor. Bu diziye başlamanızı tetikleyen şeyler nedir? Klişelerden kurtulmak, dalga geçmek, bunu yaparken de ister istemez yeni klişeler önermek! ‘Önemli Günler ve Haftalar’ kitabının karşısında ‘Önemsiz’i de olsun istedim. 365 günü de, ‘Yardımcı Ders Kitabı’nı da yazmak istiyorum aslında; önerdiğim dersler var çünkü, ‘Sait Faik Dersi’ gibi… 
Diyorsunuz ki “ne şimdiki haftaları ne de gelecektekileri, önerdiğim haftaları filan şu kadar önemsiyor değilim. Ne yani, haftalar değişse, eski haftanın yerini yenisi alsa dünya mı değişecek?” Bazı şeyler azıcık farklı olduğu zaman bile nasıl seviniyoruz, umutlanıyoruz. Baharın gelişi, güneşin doğuşu, mavinin gülüşü, sonra yeniden kara kış, soğuk... Geçicilik hissi ve ödünç duygusu, dünya değişmese de kimi eylemlerimizin ve etkinliklerimizin değerli olduğunu ve onları eylememiz, sürdürmemiz, koruyup savunmamız gereğini duyuruyor bize. “Fazlalık Haftası” yazınızı “beni de fazla yazı yazmak öldürecek! Az yazmam gerek, az yazmam, az…” diye bitirmişsiniz. Niye? Bu konuda kendimle mutabıkım. Az yazmalıyım! Ben çok yazmak için çok okuyorum, okudukça yazıyorum, yazdıkça okuyorum, okudukça daha ne kadar çok şey var okunacak, yazdıkça daha ne çok şey var yazılacak diyorum... İşte beni öldürecek olan bu, bundan korkuyorum, daha fazla okuyup yazamadan gitmek. 
Diğer yeni kitap Şairin Bavulu nasıl ortaya çıktı? Hepimiz gibi benim de en çok sevdiğim şairlerin başında Cemal Süreya gelir. Yalnızca şair olarak da mükemmeldir ama denemelerini de katınca olağanüstüdür! Hele “99Yüz” başlıklı portreleri, hep okurum ve örnek alırım kendime. Bavul dergisinde yazmaya başlayınca, metafor da çok uygun, şair, yolculuk, bavul, ben de aramızda olmayan şairlerin bavullarını açmaya başladım. 35 şair çıktı, daha sürüyor. İyi ki Cemal Süreya’yı örnek almışım, bu kadarını yazabildim sayesinde. Örnek almak, ulaşmak değil, hiza tutturmak içindir ve gereklidir. Sizin için edebiyatta önemli olan şey nedir? Okumak, yazmaktan öncedir. Okuyan, yazar. Peki ya önemsiz? Şair kibri! Ne yani, yazı yazan öldü de, şiir yazan ölmedi mi? Önemsiz Günler ve Haftalar/ Karakarga/ 192 Sayfa Şairin Bavulu – Portreler/ Edebi Şeyler/ 152 Sayfa.
