Yaz mevsimi, bazı okurların takipçisi olduğu yazarların yeni kitaplarını beklediği bir dönem. Bu yazarlardan biri de Kürşat Başar. Romanları ve denemelerinde kendi hayatından da beslenen Başar’ın yaşamı kültürel ve sanatsal olarak çok zengin. Üniversitede felsefe okurken cep harçlığını kazanmak için Hürriyet Gösteri dergisinde çalışmaya başlıyor. Döneminin edebiyat ve sanata yön verenlerinin uğrak yeri olan bu dergi Başar’ın hikâyesine de yön veren ilk yer oluyor belki de. Sonrası gazetecilik, edebiyat ve müzik... Çok genç yaşta dönemin en önemli kültür-sanat dergisinde, edebiyatçıların arasında büyümüşsünüz. O dönemin sanat ve edebiyat dünyasıyla bugünkünü kıyaslasanız, o zamandan bugüne sizce eksilen, değişen neler var? Gösteri dergisi gerçekten de o zamanların en iyi dergilerinden biri olmanın ötesinde bir lokal gibiydi. Yazarlar, sanatçılar gelir, orada uzun uzun sohbetler edilir, eleştiriler yapılırdı. Tabii biraz da dedikodu… Şimdilerde yazarlar, sanatçılar artık pek bir araya gelmiyor. Herkes kendi adasında yaşıyor desem doğru olur. O dönemdeki gibi meyhaneler ya da yazarların, sanatçıların takıldığı lokaller de kalmadı. Peki ilk kitabınızdan son kitabınıza kadar edebiyatçı Kürşat Başar’a baktığınızda ne görüyorsunuz? İlk kitabın heyecanı elbette her zaman farklı oluyor ama ben her kitapta yine büyük bir heyecan hatta gerginlik yaşarım. Bu sahne için de programlar için de geçerli. Ama eskiden her şeye karışırdım. Kitabın kapağından, kağıdına kadar… Şimdi artık bunlarla uğraşmayı bıraktım. Edebiyatta kendinize ait bir odanız var sanki. Orada yaşıyor ve yazıyorsunuz. Sahne ve kamera önünde olmaya alışık olduğunuz halde edebiyatta o odada, kendinizle gibisiniz… Doğru. Zaten yazarlık da biraz böyle bir şey. Yalnız bir şey. Var olmayan birileriyle günler, geceler geçiriyorsunuz, onlarla kavga ediyor, barışıyor, küsüyor ya da ayrılıyorsunuz. Aslında bir kitabın sayfalarındaki sanal insanlar bunlar. Kendi odanızda kendi kendinizle kurduğunuz bir dünya işte. Evet, yazmak gitmekle ilgili bir şey. Aslında evinizde, masanızda oturuyorsunuz ama istediğiniz her yere gidebiliyorsunuz. Zaman ve mekânda yolculuk yapabiliyorsunuz. Geçmişi yeniden kurabiliyor ya da geleceği uydurabiliyorsunuz.
Haber Giriş: 13.08.2021 04:30 | Son
Güncelleme: 16.02.2022 15:16
“Yazmak odanızda kendinize bir dünya kurmaktır”
Kürşat Başar yazmayı ‘yalnız ve zor’ bir iş olarak tanımlıyor: “İnsanı mutlu eden bir şey değil. Sadece kitap bittiği an mutlusunuz, o da bir gün sürüyor”
Yaz mevsimi, bazı okurların takipçisi olduğu yazarların yeni kitaplarını beklediği bir dönem. Bu yazarlardan biri de Kürşat Başar. Romanları ve denemelerinde kendi hayatından da beslenen Başar’ın yaşamı kültürel ve sanatsal olarak çok zengin. Üniversitede felsefe okurken cep harçlığını kazanmak için Hürriyet Gösteri dergisinde çalışmaya başlıyor. Döneminin edebiyat ve sanata yön verenlerinin uğrak yeri olan bu dergi Başar’ın hikâyesine de yön veren ilk yer oluyor belki de. Sonrası gazetecilik, edebiyat ve müzik... Çok genç yaşta dönemin en önemli kültür-sanat dergisinde, edebiyatçıların arasında büyümüşsünüz. O dönemin sanat ve edebiyat dünyasıyla bugünkünü kıyaslasanız, o zamandan bugüne sizce eksilen, değişen neler var? Gösteri dergisi gerçekten de o zamanların en iyi dergilerinden biri olmanın ötesinde bir lokal gibiydi. Yazarlar, sanatçılar gelir, orada uzun uzun sohbetler edilir, eleştiriler yapılırdı. Tabii biraz da dedikodu… Şimdilerde yazarlar, sanatçılar artık pek bir araya gelmiyor. Herkes kendi adasında yaşıyor desem doğru olur. O dönemdeki gibi meyhaneler ya da yazarların, sanatçıların takıldığı lokaller de kalmadı. Peki ilk kitabınızdan son kitabınıza kadar edebiyatçı Kürşat Başar’a baktığınızda ne görüyorsunuz? İlk kitabın heyecanı elbette her zaman farklı oluyor ama ben her kitapta yine büyük bir heyecan hatta gerginlik yaşarım. Bu sahne için de programlar için de geçerli. Ama eskiden her şeye karışırdım. Kitabın kapağından, kağıdına kadar… Şimdi artık bunlarla uğraşmayı bıraktım. Edebiyatta kendinize ait bir odanız var sanki. Orada yaşıyor ve yazıyorsunuz. Sahne ve kamera önünde olmaya alışık olduğunuz halde edebiyatta o odada, kendinizle gibisiniz… Doğru. Zaten yazarlık da biraz böyle bir şey. Yalnız bir şey. Var olmayan birileriyle günler, geceler geçiriyorsunuz, onlarla kavga ediyor, barışıyor, küsüyor ya da ayrılıyorsunuz. Aslında bir kitabın sayfalarındaki sanal insanlar bunlar. Kendi odanızda kendi kendinizle kurduğunuz bir dünya işte. Evet, yazmak gitmekle ilgili bir şey. Aslında evinizde, masanızda oturuyorsunuz ama istediğiniz her yere gidebiliyorsunuz. Zaman ve mekânda yolculuk yapabiliyorsunuz. Geçmişi yeniden kurabiliyor ya da geleceği uydurabiliyorsunuz. 
