Ben Sisario / The New York Times
Heavy metalin hiçbir karanlık prensi, Ozzy Osbourne'dan daha sevecen olmamıştır.
Şeytani savaşların ve zamanda yolculuk eden demir adamların helyum sesli büyücüsü olduğu günlerden, şaşkın bir reality TV şovu yıldızı olarak popüler kültürdeki ikonik rolüne kadar, salı günü 76 yaşında hayatını kaybeden Osbourne, rock müziğin belki de en sevilen maskotuydu.
Yıllar süren uyuşturucu bağımlılığı ve son zamanlarda parkinson hastalığı nedeniyle yıpranan Osbourne, heavy metalin sesinden, gotik ve siyah görünüşünden, alaycı tavrından ve onu diğer tüm gruplardan daha fazla tanımlayan Black Sabbath'ın 1970'lerdeki zirve performanslarından uzun süredir uzaktı.
Metal müziğin devleri son sahnesinde yanındaydı
Ancak yorgun ve yıpranmış haliyle gösterdiği azim, Osbourne'u daha da sevilen biri haline getirdi. Bu durum, bu ay, grubun kurulduğu İngiltere'nin Birmingham kentinde düzenlenen "Back to the Beginning" adlı bir yardım konserinde Black Sabbath'ın son kez sahneye çıkmasıyla izleyenlerin yüreklerini burkan şekilde ortaya çıktı – Metallica, Guns N’ Roses, Pantera, Anthrax ve hatta Black Sabbath'ın diğer üyeleri bile Osbourne'a ikincil keman çalmaktan mutluluk duydular.
Parıltılı siyah giysileri içinde ve siyah bir tahtta oturan Osbourne, grubun etkili ikinci albümü “Paranoid” (1970) ile başlayan, belirsizce şeytani savaş karşıtı epik “War Pigs” şarkısında kalabalığı yönetirken kollarını başının üzerinde salladı.
Kalabalığa, "Tüm kalbimle teşekkür ederim" dedi.
"Şeytani sırıtış"
Birmingham konserindeki Ozzy imajı, hayranları için uzun süredir Osbourne'un 1996'dan 2018'e kadar neredeyse her yıl liderlik ettiği müzik festivali Ozzfest'teki en bilindik duruşunu yansıtıyordu. Bu konserlerde, farklı kuşaklardan oluşan, oldukça inançlı bir kitle tarafından adeta tapılan Osbourne, sadece kollarını kaldırması ve iyi niyetli bir gülümseme yaymasıyla seyirciyi coşturabiliyordu.
Mötley Crüe'nun davulcusu Tommy Lee, The New York Times'a verdiği yakın tarihli bir röportajda Osbourne'un kalabalığı coşturmak için yaptığı "imza hareketini" şöyle anlattı:
"Tek bir yerde zıplayıp alkışlar" dedi Lee. "Bunu yaparken yüzünde şeytani bir sırıtış olur, ama bence o şeytani sırıtış mutluluktan, çünkü ortalık coşmuştur. Bu, seyirciye senin de en az onlar kadar veya onlardan daha fazla eğlendiğini hissettirir."
80'lerde hedef olmuştu
Osbourne'a her zaman bu kadar sevgi duyulmuyordu. 1980'lerde Osbourne, siyasi muhafazakarlar tarafından desteklenen ancak her kesimden ebeveyn arasında yankı bulan "rock-korkutucudur" hareketinin kilit hedeflerinden biriydi.
O dönem, kötü davranışlarıyla kamuoyu gündeminden düşmüyordu. Bir plak şirketi konferansında canlı bir güvercinin kafasını ısırdığı olmuştu. 1982'de Iowa'daki turnesinde ise bir yarasanın kafasını koparmıştı. Osbourne daha sonra yarasanın bir oyuncak olduğunu sandığını söylese de bu "numaralar" kamuoyunda geniş yankı buldu ve ebeveyn korkularını körükledi.
Korkuların odak noktasıydı
Osbourne, medyada ve siyasette heavy metal müziğinin tehlikeli olduğu, gizli şeytani mesajlar ve pek de gizli olmayan yozlaştırıcı temalar barındırdığı korkularının odak noktası haline geldi. 1980 tarihli "Suicide Solution" şarkısı nedeniyle dava edildi. Davayı açan aile, 19 yaşındaki bir gencin intihar etmeden önce bu şarkıyı dinlediğini söylemişti. Dava nihayetinde reddedildi ve Osbourne şarkının alkolizmin tehlikelerine karşı bir uyarı olarak tasarlandığını belirtti.
Osbourne'un hassas zihinsel durumu, rock dünyasında sürekli şaka konusu haline geliyordu. 1988 yapımı komedi belgeseli “The Decline of Western Civilization Part II: The Metal Years”da Osbourne, kahvaltı yaparken kendisi ve Black Sabbath'ın diğer üyeleri üzerindeki uyuşturucuların etkilerini neşeyle tartışırken görülüyordu. O konuşurken seyirciler, bir bardağa beceriksizce portakal suyu dökmeye çalıştığı, her yeri batırdığı bir yakın çekim görüyordu. Bu sahneler dair yönetmen Penelope Spheeris daha sonra yaptığı açıklamada sahnelerin kurgu olduğunu söylemişti.
Bu karakter, Osbourne'un ev hayatı ve profesyonel kariyerini mercek altına alan hit MTV reality şovu "The Osbournes"a da yansıdı. Örneğin bir bölümde sahne şovu için piroteknik gösterisinden korktuğu görülmüştü.
Metal müziğin kitabını yazdılar
Black Sabbath'ta, Osbourne'un ağıt yakan tenor sesi ve Tony Iommi'nin gitarının gümbürdeyen güçlü akorları, heavy metalin temel müzikal kitabının hatrı sayılır bir kısmını oluşturdu. Kasıtlı olarak kasvetli, kabus gibi bir alandı orası: hatta grup adını Boris Karloff'un geç dönem bir filminden almıştı.
Osbourne karanlığın ikonografisinden zevk alsa da, daha yumuşak bir yanı da vardı. Sıkı bir Beatles hayranıydı, grubun 1964 tarihli "Beatles for Sale" albümünün kapağındaki kırılganlık ve hayaletimsi gözlerden büyülenmişti ve 2005'te Osbourne, uzun zamandır beklenen Beatles'ın "In My Life" şarkısının bir cover'ını yayınladı.
Bu yanı başka yerlerde de kendini gösterdi. Osbourne'un solo sanatçı olarak yayınladığı ilk single olan, 1980 yapımı sade rock şarkısı "Crazy Train"in (bas gitarı da çalan Bob Daisley tarafından yazılmıştır) sözleri, herhangi bir karanlık prensinden çok bir çiçek çocuğu hippisine benzeyen dizeler içerir: "Belki çok geç değil / Sevmeyi öğrenmek ve nefret etmeyi unutmak."
© 2025 The New York Times Company
