Âşıklar Bayramı’na geri dönmek bana ağır geldi

Kemal Varol’un 2019 yılında yayımlanan Âşıklar Bayramı romanı; Sonbahar, Gelecek Uzun Sürer ve Rüzgârın Hatıraları filmleriyle tanıdığımız Özcan Alper tarafından aynı isimle filme uyarlandı ve geçen hafta Netflix’te gösterime girdi. 25 yıl boyunca görüşmeyen bir baba ve oğulun yüzleşme ve vedalaşma romanı Âşıklar Bayramı.
Varol’un Âşıklar Bayramı’nın devam romanı olan Babamın Bağlaması (Everest Yayınları) ise geçen hafta filmle aynı anda raflara çıktı. Âşıklar Bayramı’nın bittiği yerden başlıyor roman; bu sefer Heves Ali arabada Yusuf’un yanında değil, üstündeki tabutta… Varol’la üç roman (Ucunda Ölüm Var, Âşıklar Bayramı, Babamın Bağlaması) ve bir filme konu olan âşık Heves Ali ve oğlu Yusuf’un hikâyesini konuştuk.

Bu devam fikri neden, nasıl ortaya çıktı?
Âşıklar Bayramı’nı tuhaf bir yas döneminde yazmıştım ve açıkçası yayımlamayı düşünmüyordum. Bu romanla paralel olarak yazdığım Kara Sis’ti asıl derdim. Ama sonrasında Âşıklar Bayramı’nı daha önce yayımlamaya karar verdim. Romanı yazdıktan sonra dönüp bir daha bakmam genelde. Ama iki yıl önce Özcan Alper’le romanın senaryosu üzerinde çalışırken Âşıklar Bayramı’na yeniden dönmek zorunda kaldım. Bittiğini sandığım hikâyeye yeniden dönmek ağır geldi bana. Tamamlamadığım, okura bıraktığım pek çok boşluk yeniden karşımda belirdi. O süreçte birbirinin dolaylı devamları olan Ucunda Ölüm Var ile Âşıklar Bayramı’nın bir üçüncü ve son kitaba ihtiyaç duyduğunu hissettim. Bu sefer, öncekilerde olduğu gibi dolaylı değil, doğrudan bir devam yazıp bu üçlemeyi sona erdirmeye karar verdim. Yusuf’un, Heves Ali’nin yarasını kapatmaktı asıl derdim.