Bir dostun ardından

Yaptığı her şeyle etrafını güzelleştiren, ender bulunan insanlardan biriydi Tolga Akyıldız. Geriye dönüp bakınca müzik sektöründe ne kadar çok şeyin önünü açtığını, ne kadar çok yere dokunduğunu daha iyi kavrıyorsunuz. Ben onu 1990’ların sonunda, Blue Jean’deki varlığıyla tanıdım. Memleketimizin belki de en unutulmaz dergisinin, benim için en unutulmaz yayın yönetmeniydi. Derginin girişindeki yazılarına, fotoğrafına baktığımda hayatımda gördüğüm en havalı işi yapan, en havalı insanlardan biri olarak gözüme gözükürdü. Müzik üzerine düşünmeye çabalayan, aslında Tolga’ya özenen heveskar bir çocuk olarak, ona attığım ilk e-postaya aldığım cevaba nasıl mutlu olduğumu hala hatırlarım. Uzaktan, yaşadığım ufak kentten bakınca Tolga bana kocaman gelirdi. Zamanla hayat bizi karşılaştırdı; çok kıymet verdiğim bir arkadaşıma dönüştü. Her gördüğümde çok mutlu olduğum, her gördüğümde yüzümü güldüren bir arkadaş. Bana özgü de değil bu durum aslında; içinde bulunduğum sektörde Tolga’yı görüp de mutlu olmayan tek bir isim yoktur. Herkesi etrafına toplamayı başarabilen, aklına, dostluğuna, sözlerine ve kendisine çok güvendiğimiz, hepimizin büyüğüydü Tolga. Böyle söyleyince her şey aşırı ciddi geldi; aslında bir yandan çok da komik, çok da eğlenceli bir dosttu Tolga.