Seçkin Selvi / [email protected]
1962 sonbaharıydı, Kent Oyuncuları Ionesco’nun Sandalyeler’ini sahneliyordu, oyunun yönetmeni 23 yaşındaki Genco Erkal’dı. İlk o zaman tanıştık. Ama izlemediğim halde en önemli, en çağ açan amatör tiyatrolardan Genç Oyuncular topluluğunu ve Erdek oyunlarını da biliyordum. Sandalyeler’den kısa bir süre sonra Arena Tiyatrosu kuruldu. Seyirci, Sıraselviler girişinde yer alan binanın yedinci katındaki tiyatronun konumunu da, sahneden “Bok” diye bağıran Übü Babanın oyununu da yadırgadı, salon haftalarca dolmadı. Günlerden bir gün Genco koltuğunun altında Aslan Asker Şvayk dosyasıyla çıka geldi. Öyle bir Şvayk yarattı ki, bütün İstanbul tiyatronun adresini öğrenmekle kalmadı, Türkiye “Genco” nidaları ve alkışlarıyla çınladı.
