Bu serginin fikri nasıl oluştu? Serginin isminin altında yatan hikaye nedir?
Loft Art kapılarını Kasım 2021’de Humano sergisiyle açtı, Simülakra sergimizle birlikte 8. sergiye ev sahipliği yapıyoruz. Loft Art’ın amacı bağımsız sanatçılara alan sağlamak ve bu sanatçıları daha çok kişiyle buluşturmak. Simülakra sergisi dahil Loft Art’ta bugüne kadar 85 sanatçıya ve 359 esere ev sahipliği yaptık. Bu serginin fikri ise uzun süren düşünsel bir sürecin ardından gerçeklik kavramına odaklanarak ortaya çıktı.
Bir süredir, "gerçek" kavramını sorgulayan düşünceler içindeydim. Bu sorgulamalar, Jean Baudrillard’ın “Simülakrlar ve Simülasyon” kavramlarıyla kesişti ve bu teorik temel üzerine bir sergi oluşturma fikri doğdu. Sergide, gerçekçi figürlerin ve gizemli detayların bir araya gelmesiyle, izleyicilere duygusal bir deneyim sunmayı amaçladık. Bu serginin adı, içeriğin gerçekliği sorgulayan bir perspektiften ele alınmasıyla ortaya çıktı. Simülakra, eserler aracılığıyla gerçekliğin katmanlarını araştırarak, izleyiciyi düşünsel bir yolculuğa çıkarmayı amaçlayan bir deneyimi ifade ediyor.
Sergideki sanatçıları ve eserleri seçerken hangi hususları ölçüt kabul ettiniz? İçlerinden öne çıkan birkaç isim ve eserden bahsedebilir misiniz?
Sergide yer alan sanatçıları seçerken öncelikli kriterimiz, özgün ve istikrarlı bir şekilde sanat üretimine odaklanmaları oldu. Bu süreçte, sanatçıları ve üretim süreçlerini yakından takip ettik. Aslı Özer'in toplumsal sorunlara duyarlılık içeren eserleri; özellikle doğa, iklim ve insanlığın karşı karşıya olduğu tehditlere odaklanıyor. Civan ve Sezayi Aydın kardeşlerin eserlerinde geçmiş ve gelecek arasındaki ilişki ve insanın mücadelesi temaları ön plana çıkıyor. Elif Onay, eserlerinde tekrar eden “insansı” imgeleri kullanarak geçmişin gelecekteki yansımalarını temsil ediyor.
Loya Kader Öztürkmen, algı ve gerçeklik kavramlarına odaklanarak olayları ve öznenin içsel tepkilerini inceliyor. Nilüfer Topal, doğa ve insanın döngüsünü içeren eserlerinde kadim bilgiler, mitler, rüyalar ve psikoloji unsurlarını derin katmanlarla birleştiriyor. Taha Üstündağ ise kişisel dönüşüm ve değişim temalarını işleyerek izleyiciyi geçmişle yüzleşmeye davet ediyor.
“Her bir eser, gerçekle simülasyon arasındaki sınırları bulanıklaştırıyor”
Sergide yer alan 54 eseri Jean Baudrillard’cu bir bakış açısı ve gerçekçilik izdüşümüyle nasıl yorumlamalıyız?
Aslı Özer, Civan Aydın, Elif Onay, Loya Kader Öztürkmen, Nilüfer Topal, Sezayi Aydın ve Taha Üstündağ’ın sergideki eserlerini Jean Baudrillard’ın simülasyon kuramı çerçevesinde değerlendirdiğimizde, her bir eserin gerçek ve simülakr arasındaki ince çizgide gidip geldiğini görüyoruz. Baudrillard’ın vurguladığı gibi, simülasyon, gerçekliğin modeller aracılığıyla türetilmesini ifade eden bir kavram. Sergideki eserler, bu simülasyon kavramını sanat yoluyla ifade ederek izleyiciyi düşünsel bir yolculuğa çıkarmayı hedefliyor. Her bir eser, gerçekle simülasyon arasındaki sınırları bulanıklaştırarak, izleyiciyi düşündürmeye ve sorgulamaya yönlendiriyor. Görsel unsurlar, sanatçıların kendi perspektiflerini ve duyarlılıklarını kullanarak, gerçeğin ve simülasyonun kesişim noktalarını araştırıyor. İnsan, doğa, toplum ve teknoloji gibi temalar, Baudrillard’ın vurguladığı hiper-gerçeklik bağlamında ele alınarak, izleyiciye gerçekliği sorgulatan bir deneyim sunuyor.
