Aydınlanmanın dünyaya karamsar hediyeleri arasında insanların bir gün soyunun tükenebileceğinin fark edilmesi de vardı. 20. yüzyıl, yok oluşun yapay yollarla da gerçekleşebileceği fikrini getirdi. Akılcılığın insanlığın en büyük başarısı olduğuna dair Aydınlanmacı inanç ve Darwin’in evrim teorisi nedeniyle insanüstü akılcılık vaadi, insanlık pahasına evrimsel ilerlemeyi artık bir olasılık haline getirdi. Yapay zeka da geçtiğimiz birkaç on yılda küçük bir akademisyen zümresinin gündemindeydi. Büyük dil modellerinin (LLM), “temel” (foundational) modellerin ve “üretken” (generative) yapay zeka biçimlerinin yeteneklerindeki patlama, varoluşsal risk tartışmasını halkın hayal gücüne ve siyasete taşıdı. İlerlemenin hızı da vaatleri de çok büyük. Bu da açık tehlikeleri beraberinde getiriyor.
