Hafızanın biyokimyası bizi kötü anılardan kurtarabilir mi?

Hafızanın nasıl depolandığı, bilim insanlarının çok uzun bir süredir araştırdığı çok ilginç bir konu. Düşünsenize: Bir olay deneyimliyorsunuz veya bir kitap okuyorsunuz ve o olay/kitap nedeniyle öğrendikleriniz, bir şekilde beyninizde depolanıyor, yıllar yılı hatırlayabiliyorsunuz. Ama beyni açıp baktığımızda, nöron dediğimiz beyin hücrelerinden başka pek bir şey görmüyoruz (tabii ki gliyalar gibi özelleşmiş bazı hücreler ve diğer doku ve organlarda görmeye aşina olduğumuz kan gibi unsurlar haricinde). E bu nöronlarda ne oluyor da hafıza depolanıyor? Mesela 8. yaş gününüzde pastayı taşıyan babanızın takılıp da 4 yaşındaki kardeşinizin üzerine pastayı düşürmesi ve herkesin bir yandan panikleyip diğer yandan kahkahalara boğulduğu o sahne, beyninizin tam olarak neresinde, nasıl depolanıyor? Böylesi bir şeyi moleküller nasıl depolayabilir ki? Yani moleküller ne yapabilir ki böylesi kompleks bir anıya dair görüntüler, sesler, kokular o et yığını içerisinde kendisine kalıcı bir yer bulabilir?