Tarihin yönü

Cumhuriyet 100 yaşına yaklaşıyor, ben de bu sürenin yarısından çoğunu yaşadım. Tabiatım gereği iyimser, geleceğe umutla bakan bir insanım, bunun rasyonel temelleri de olan doğru bir tutum olduğuna inanıyorum. Ama birçok insanın benimle aynı fikirde olmadığını, hem ülkemizin hem de dünyamızın geleceğinin karanlık olduğunu düşündüğünün de farkındayım. Acaba kim haklı? Bir bilim yazarı olarak kurduğum anlatılar ister istemez insanlığın cahil, yoksul, zayıf bir durumdan yola çıkıp aklını kullanarak daha bilgili, zengin, güçlü, “iyi” bir hale dönüştüğü “gelişim” öyküleri oluyor. Kendi meslek hayatım boyunca bile bilimde devrim niteliğinde atılımlara, sözgelimi yapay zekâ fikrinin çoğunluğun ciddiye almadığı bir “Zihni Sinir procesi”nden dünya liderliği peşinde koşanların “olmazsa olmaz”larından biri haline gelişine tanık oldum. Bu pencereden bakınca gerçekten ilerlediğimize ilişkin bir kitap dolusu ikna edici veri için Steven Pinker’ın “Enlightenment Now” eserini hararetle tavsiye ederim. Ama bu, her şeyin iyiye gitmesinin “kaderimiz” olduğu anlamına gelmiyor. Çok ama çok uzun bir süre boyunca Dünya gezegeninin “hâkim”leri, dinozorlardı. (Dinozorlar çağının uzunluğunun, Dünya üzerinde insanların bulunduğu zamanın tamamının 260 katı olduğunu biliyor muydunuz?) Sonra bir gökcisminin gezegenimize çarpacağı tuttu. Şimdiki canlılar, bu felaketin iklim üzerindeki etkilerinden sağ çıkabilen az sayıda türün torunları.

Dinozorlardan farkımız

Gerileme devrinde miyiz?