Yalnızlık Bakanlığı’nın tebaası

Eğer romancı olarak bir distopyayı anlatacak olsaydım ‘Yalnızlık Bakanlığı’ kadar iyi bir kitap ismi seçemezdim. Romanda, haftalarını tek bir insanla konuşmadan geçiren yaşlılar, sadece yapay zekayla arkadaşlık ya da flört eden gençler ve ekranlarından kafalarını kaldıramayan endişeli yetişkinleri anlatırdım. Öyle yalnız resmederdim ki toplumu, izlenmek için bedenlerini uçlara sürükleyen, akıl sağlıklarını kaybeden ve sonunda kendisinin de yapay olduğuna inanarak hayatına son veren kitleleri yazardım…