Küresel dünyada kadınlık

Geçen hafta Odysseus destanının Dönüş isimli film uyarlamasını izleyince yeniden “eve dönebilmek” üzerine düşüncelere daldım. Edebiyatın (Homeros sayesinde) ve beyazperdenin en kadim ve yürek burkan temalarından biridir eve dönmek. İnsan eve neden dönmek ister? Döndüğünde bulduğu aynı ev midir? Dönen aynı kişi olarak mı dönmüştür? Bekleyen kişi hangi duygulara kapılıp, hangi girdaplarda boğulmuştur? Söz konusu destanda beni en çok etkileyen her zaman Penelope’ydi, onun sadık bir şekilde kralı beklemesi ve taliplerine varmamak adına gündüz ördüğü kazağı gece sökmesi bağlılığın en güzel sembolüydü. Fakat bu filmi izlerken bambaşka bir pencereden baktım destana. Kral, Ithaka sahiline vuruyor, ülkesinde olduğunu anlamasına rağmen bir türlü Penelope’nin karşısına çıkıp döndüğünü söyleyemiyordu. Çünkü aradan 20 yıl geçmişti ve o kadar çok acı, savaş, kan, nefret, ölüm, keder görmüştü ki kendini evinde hissetmesi için bağları yeniden kurması gerekiyordu.