“İnsani çalışma düzeni” peşinde tükenen insanlık

Sanayi Devrimi’nde makinelerin kudretini görenler, haftada sadece 4 saat çalışmanın yeterli olacağı bir gelecek hayal ediyordu. 200 yıl sonraki hayalimiz ise “haftada 4 gün çalışabilmek”

Çalışma düzenimizin ve şartlarının neredeyse kimseyi memnun etmediği ortada. Ancak yerine konulabilecek alternatifler konusunda kafalar oldukça karışık. Üretici, tüketici ve yatırımcıdan oluşan “şeytan” üçgenindeki paydaşların hepsi “daha insancıl” bir yapı üstünde hemfikir gibi görünse de somut bir adım atma konusunda hepsi birbirinden ürkek. Bu koşullara yönelik eleştirilerin bugünlere...