Boylarından büyük işleri var ama küçücük bir hayalleri bile yok!

Her dört işçiden birinin çocuk olduğu bu ülkede, sadece nisan ayında dört çocuk iş başında hayatından oldu, biri canına kıydı. Yaralananların çetelesini tutan bile yok! Bu sebeple çocuk işçilerle konuşayım istedim. İşlerini, zorluklarını sordum. Hiçbiri dert yanmadı desem yeridir. Onların adına biri, “Yoksulluk olmasa bu iş yapılır mı abla?” dedi o kadar! Her sohbetin sonunda hayallerini sordum hepsine. Bir ikisi gülümseyerek “Futbolcu olmak” dedi. Geri kalanlar mı, onlar soruyu duyduğunda boş boş baktı. “Hayal mi? Hiç hayalim yok!” dedi...