“Sarkis’in yapıtlarında sonsuzluğu çağrıştıran birçok unsur var”

Sarkis, bütün tarihselliği ters yüz ederek dünü bugüne, bugünü yarına çeviren, aynanın kendisiyle birlikte aynanın içini de gösteren bir sanatçı. Zamanın tüm akışkanlığı içinde Sarkis’in belleğinde köklenenler doğduğu evde çoğalıp, köklerinin bildiklerine/yaşadıklarına tutunup tüm evrene savrulur. Ayna paramparça olup çerçeve boş kaldığında Sarkis ona yerleştirecek türlü şey bulur. Bu esnada ne umutsuzluğa yer vardır ne tutsaklığa ne ölüme ne de nefessizliğe…Sarkis’in Arter’de geçtiğimiz hafta açılan sergisi SONSUZ, izleyiciyi Sarkis ile savuruyor. Evinden evimize, çocukluğundan çocukluğumuza, içimizden dışımıza, savaştan barışa, unutmadan hatırlamaya doğru bir savruluş bu. Korkunun ve kaosun gökkuşağını titrettiği yerde başlıyor iyileşme. Hiçbir yerden gelmeden ve hiçbir yere gitmeden, Sarkis çığlığı şiire dönüştürüyor. Sergiyi küratörü Emre Baykal ile konuştuk.