İzleyen herkesin kafasındaki soruyla başlayalım: Peki şimdi ne olacak?
Ocak ayının ilk haftasında birinci bölüm yazılıp bitmişti zaten. O zaman tamamen sezgisel olarak, bir de dünyadan izlediğim örneklere bakarak bu katilin beşinci bölümde çıkması lazım diyordum. Tabii o zaman da bu soru doğuyor: Peki sonrasında ne yapacağız?
Bu hikayeyi katilin kim olduğunu öğrenmemizle birlikte, daha büyük bir taşın devrilmesi üzerine tasarladık zaten. Şimdi yeni sorularımız, yeni meraklarımız, yeni bulmacalarımız geliyor.
el ele gelmesini anlatmak istediğimiz için ellere vurgu yapıyoruz” diyor Sema Ergenekon.
İzleyici nasıl devam edecek sizce?
Ben uzun zamandır dizi yazıyorum, izleyici daha önceleri seyri kolay, takip etmesi kolay şeyleri tercih ediyordu. Ama yaşlar değişiyor, seyirci değişiyor, Netflix’in ve diğer dijital platformların hayatımıza girmesiyle bakış açımız, beğeni düzeyimiz değişiyor. Eskiden sevmiyordu ama şimdi bulmaca çözmeyi seviyor izleyici.
İzleyicilerin yaptığı anketlerin hemen hepsinde katil Engin çıktı.
Ben de ilk kez bu kadar polisiyeye ve bulmacaya dayanan bir iş yazıyorum. Senaryoda anlaşılmadığını düşündüğüm yerler ‘vücut bulunca’ daha anlaşılır oluyormuş oysa. Uzun bir süre oyunculardan da katilin kimliğini sakladık, 120 sayfalık dizide ister istemez açık veriyoruz.
Birinci bölümün sonu insanı oturduğu yerden kaldıracak türden bir sondu…
Merak en kıymetli şey dramada. “En iyi senaryo sır saklayan senaryodur” diye öğrettiler bize okulda. Ben kendi kendime bir kumar oynadım. En kötüsü yapımcı ve kanal beğenmez, diziyi almazlar dedim. Kendimi de sınayıp deneyerek farklı bir şey yapmaya çalıştım. Öyle bir tokat olsun ki, tahmin edilebilir bir şey olmasın dedim. Senaryo o amaç üzerine kuruldu zaten. Sonra ikinci bölümde de sürpriz final olsun derken… Benim için çok zor şu an. Çünkü bölümler ilerliyor, bunu yapabilmek daha fazla mesai istiyor. Ama yapınca, olduğunu hissettiğinizde, hele seyircide de karşılığını bulunca mutluluğu o kadar büyük ki.
“Polis olabilirmişim”
Bu evreni kurmak için iki yıl hazırlanmışsınız.
Pandeminin hemen öncesinde Rekabet diye sadece avukatların olduğu bir dizi üzerine çalışıyordum; hukuk dünyasını çok az biliyorum, Karadayı hukukla ilgili ama 70’ler döneminde geçtiği için başka bir çalışmaydı. Orada çalıştığımız avukat danışmanlarımızla bir araya geldim, onlar beni bir eğitime tabi tuttu. Hukuk bürolarını gezdik, toplantılar yaptık. Sakarya’da, Çağlayan’da ağır ceza duruşmaları izledik, hakimlerle tanıştık. Emniyet’ten destek aldığım insanlar oldu. Ankara Asayiş Şube Müdürü, İstanbul’dan Narkotik Şube Müdürü, Kriminal Belge Şube Müdürü arkadaşlarım oldu bir süre sonra. Ankara’ya gittim defalarca, orada emniyetin bütün birimlerini, nezarethaneleri, sorgu odalarını gezdim. O araştırma kısmını çok sevdim, ben polis de olurmuşum, onu gördüm. Bir cinayet üstüne çalışan bir komiser olabilirmişim.
Kafanızda bir son var değil mi?
Birinci sezonun sonu var. İkinci sezon olursa, hayat bize o şansı verirse, birinci sezonla ilgili bir finalimiz var. Ama reyting sistemi belli olmaz, hayat sürprizlerle dolu. Hem sezon finali olabilecek hem de final olabilecek bir sonumuz var.
Sosyal medyada İnci’nin bu sonu ‘hak etmiş’ gibi gösterilmesine dair endişeler baş gösterdi.
Beşinci bölüm finalinde sadece olayı gördük. Daha karakterlerimiz bunu yorumlamadı. Böyle bir şeyi asla yapmayacağımı, ki böyle bir insan olmadığım için yapamam zaten, birinci bölümden beri aktardık. Ama bir olayın iki tarafı var. Ben kadın veya erkek olarak değil, insan olarak düşünüyorum, oradaki insani durumu ve duyguyu anlatmak istiyorum. Senarist olarak kendi sesimi ana karakterlere, Ceylin ve Ilgaz’a yüklüyorum. Başka bir karakter “Hak etmiş, gecenin o saati çıkmasaydı” diyebilir. Demeli ki buna cevap verelim zaten. Yanlış bir şey söylüyoruz diye hayatta olanı söylememek de bana doğru gelmiyor. Ben de olmasını istemiyorum, ama var. Var olanı göstermezsem, olmaması gerektiğini gösteremem. O yüzden referans noktam gerçeklik.
Her pazar 20.00’de KanalD’de
