+1’le yollarda

Boyumun yirmi karışa ulaştığı günden bugüne hayatımın önemli bir parçasıdır tiyatro. Annemle babam sağ olsunlar, gerçek bir tiyatro aşığıdır ikisi de. Ben küçükken haftada bir akşam tiyatroya, bir akşam da sinemaya giderdik. Klasik müzik, opera, bale eksik olmazdı hayatımızdan. Ara ara söylensem, programı değiştirmek istesem ve hatta uyuklasam dahi rota asla yeniden oluşturulmaz, programdan ödün verilmezdi. Öyle böyle derken sahne sanatları ve sinema DNA’ma işledi. Devekuşu Kabare, Artiz Mektebi, Haldun Dormen’in vodvilleri, bana bir sekans söyleyin, size ezbere canlandırayım o derece de iddialıyım. Bir başka iddialı cümleyi de, tiyatro sevgisinin anne-babadan geçmesi özelinde kurabilirim. Özetle, küçük yaştan itibaren çocuğa aşılanması gereken bir sevgidir bu.