Titreyen ellerimizle kapıyı çalmaktayız

Bu köşedeki ilk yazım Stephen King’in bir önceki kitabı Enstitü hakkındaydı. Üstadın bir masalcı olduğunu söylemiştim. Birçok romanında çocukların ön planda olması değildi tek neden; içimizdeki çocuğa canavarlarla, perilerle, doğa üstü olaylar ve karanlıkla ilgili şeyler anlatıyordu. Eserleri Grimm Kardeşler ya da Dede Korkut masalları gibiydi. Ateşin çevresine oturttuğu bizlere anlatıyordu sanki; korkmaktan çocuksu zevkler almamızı sağlayarak…