Kalem ustası İslâm Çupi’nin İstanbul’u

Sevgili kızıma ve sevgili oğluma…
Benim çocukluk gençlik İstanbul’umu size emanet ediyorum. Ona iyi bakınız ve çocuklarınıza bırakınız, lütfen…
Babanız İslâm Çupi”

Mart 1996’da el yazısıyla bırakılmış bir not bu. Usta gazeteci İslâm Çupi’nin çocuklarına bıraktığı bu notu, kızı Deniz Çupi Perk, Hey Gidi İstanbul kitabının girişinde biz okurlarla paylaşmış. Paylaşırken de şöyle demiş: “Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları ile çıktığımız yolculuk ve oluşan bu eser; sevgili babacığımın gençlik anıları, biriktirdiği dostları ve yaşanmışlıklarını, Milliyet gazetesindeki eşsiz kalemi ile bize aktardığı, bana ve çocuklarıma emanet ettiği o güzel İstanbul’u hiç yaşamamış olanlara ve belki de en çok bir daha asla gelmeyecek olan o İstanbul’u bekleyenlere armağandır.”

Bu kısa paragraftaki vurgu çok değerli; anılarda kalan ve artık yaşanamayacak olan bir İstanbul’a özlem vurgusu bu. Kitabın daha ilk sayfalarında, Çupi’nin bizi İstiklâl Caddesi’nde dolaştırmaya başladığı o sayfalarda bile bu vurgunun karşılığını buluyoruz. Ama bu yazıları sadece İstanbul özlemi vurgusuyla sınırlarsak İslâm Çupi’nin benzersiz kalemine haksızlık etmiş oluruz. Çoğunluğun spor yazarı olarak bildiği bir isim İslâm Çupi. Doğru, o alanda yeri doldurulamayacak bir isim, bir okul. Ama Hey Gidi İstanbul gösteriyor ki, iyi bir edebiyatçı aynı zamanda. Âşık olduğu İstanbul’un semtlerini, sokaklarını, dükkanlarını, dönemlerini, insanlarını, mitlerini, lezzetlerini anlatırken hem bilgi dolu hem de edebi bir dil kurmayı başarıyor. Okuduğumuz her satırda bilgi dağarcığımız ve duygu dünyamız aynı oranda genişliyor. Günümüzün “gezi kitabı” yazarlarının, sosyal medyada gezi ağırlıklı hesaplarıyla ortaya çıkan isimlerin özellikle okumasını isterim. Çünkü İslâm Çupi’nin metinleri üslup oluşturmak, bilgiyi metne yaymak, kişiselden genele gidebilmek gibi konularda ders niteliğinde. “Kalem ustası” ne demek, onu okuyunca anlıyoruz.