Siyah-beyaz bir İstanbul masalı

Ankara yıllarımda, mizahın muhalefetiyle adım adım ilerlemeye çalıştığım o yıllarda, Engin Ergönültaş adı benim için tanığı olamayacağım dünyalara açılan bir pencereydi. Şehrin korunaklı alanındaki yaşamlarımızın kapalı ve kırılgan haliyle yüzleşebilmemiz için bir pusulaydı onun çizdikleri. Levent Cantek Türkiye’de Çizgi Roman adlı kapsamlı ve önemli kitabında bu çerçeveyi daha iyi çiziyor: “Ergönültaş, ezilmiş insanların, marjinallerin argoyu, cinselliği, şiddeti kullanışlarını ustaca masseden öykücülüğü ve background’u tamamlayan çizgileriyle yeni anlatıcılar arasında farklı bir yere oturur. Süalp’in mizahla yaptığını daha gerçekçi, sert bir dille anlatarak özgünleştirir. Komikliği yalnızca çizgide bırakır -ki bu çizgi komik çizgiden ziyade 68 ve underground comics akımının devamcısı olarak özellikli bir çirkin çizgiye tekabül eder.”