Birleşik Krallık'taki genel seçimlerin sıkıcılığından ve öngörülebilirliğinden şikayet edenler, Manş Denizi'nin öte yakasında, aniden bir seçim belirsizliği çılgınlığına sürüklenen Fransa'ya gıpta ile bakıyor olmalılar. Britanya'da cesur liderlik eksikliğinden yakınanlar, kibirli ve aceleci olsa da siyasi cesaretten kesinlikle yoksun olmayan Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un sunduğu tezatı görmezden gelemezler. Cesaret, Fransız devrimci Georges Danton'un en çok değer verdiği nitelikti (her ne kadar sonunda onu giyotine götürmüş olsa da) ve Macron'da da bolca var. Bu özellik onun 2017'de 39 yaşında en genç cumhurbaşkanı olarak lider olmasını sağladı.
Nasıl bir ülke istiyorsunuz?
Birbirini izleyen ulusal çalkantılar ve yüzde 35'in altında seyreden onay oranı onu ayakta tuttu. Şimdi de tam da aşırı sağcı düşmanlarının rekor desteğe sahip olduğu bir dönemde erken parlamento seçimi çağrısı yapmasına neden oldu. Fransa'da hem destekçileri hem de muhalifleri için bu, intihara meyilli bir kumar gibi görünüyor. Marine Le Pen'in aşırı sağcı Ulusal Birliği'nin (RN) geçen hafta sonu yapılan AB seçimlerinde elde ettiği utanç verici zafer, bunu hızlandırdı. Kendisinden önceki diğer cumhurbaşkanları gibi, özellikle de 1997'de Jacques Chirac gibi, Macron da şunu soruyor: Nasıl bir ülke istiyorsunuz? Akılla yönetilen bir Fransa mı yoksa ayak takımı tarafından yönetilen bir Fransa mı?
Seçmenlerin sorumluluklarını üstlenmeleri ve aşırıcılığı reddetmeleri yönündeki bu talebin olağanüstü bir şekilde geri tepmesi tamamen mümkün. RN yüzde 33, Macron'un merkezci Rönesans partisi ise yüzde 19 desteğe sahip. RN AB seçimlerinde her bölgeyi kazandı. Katılım düşük olsa da, bir ankete göre RN'ye oy verenlerin neredeyse yarısı bunu öncelikle Macron ve hükümetinden memnuniyetsizliklerini ifade etmek için yaptı.
Gelecekteki politikayı belirleyebilir
Aşırı sağın 30 Haziran'da başlayacak olan iki turlu seçimlerde kazanacağı açık bir zafer, Macron'u topal ördek durumuna düşürebilir ve Le Pen'in genç çırağı Jordan Bardella'nın liderliğindeki yabancı düşmanı, otoriter ve liberal olmayan bir hükümetle birlikte yaşamaya mahkum edebilir. RN sadece en büyük parti olarak ortaya çıksa bile, gelecekteki politikayı belirleyebilir.
Macron'un hesabı, eğer böyle bir durum ortaya çıkarsa, gerçekten görevde ve sorumlu olmanın içerdiği sert gerçeklerin ve zor seçimlerin RN'nin gerçekte ne olduğunu ortaya çıkaracağı yönünde görünüyor. Yani yönetime uygun olmayan bir parti olduğunu göstermeye çalışıyor olabilir. Bu da kaçınılmaz görünmeye başlayan Le Pen'in üç yıl içinde kazanacağı başkanlık zaferini ve bilinmeyene doğru tehlikeli bir sıçramayı önleyebilir.
Çok riskli bir strateji
Bu yüksek riskli bir strateji. Eğer yanlış giderse, Macron'un partisi ezilecektir. Avrupa'nın önde gelen ülkelerinden birinin anahtarlarını aşırı sağcılara teslim etmiş olacak ki bu da başta Almanya olmak üzere her yerde benzer düşünen aşırılık yanlılarına ilham verecek bir sonuç. Ancak işe yararsa, Macron kendisini bir çizgi çizen, karanlığın ilerleyen güçlerini geri püskürten ve Fransa'yı kendisinden kurtaran tarihsel olarak haklı bir kahraman olarak tasvir edecektir.
Ünlü son sözler mi?
Kimse bunun nasıl sonuçlanacağını bilmiyor. Paniğe kapılan sol partiler 1936'dan beri yapamadıklarını yaptılar: Sosyalistler, Komünistler, Yeşiller ve aşırı sol France Unbowed, feshedilmiş Halk Cephesini yeniden canlandırmak için birleşti. Bu arada merkez sağ Cumhuriyetçi Parti, lideri Éric Ciotti'nin Le Pen ile bir seçim anlaşmasını savunarak bir tabuyu yıkmasının ardından dağıldı. Öfkeli meslektaşlarından kaçarak kendini ofisine kilitledi ve istifa etmeyi reddetti. Daha fazla dramın yaşanmasını bekliyoruz.
Macron, "Fransız olmak, gerektiğinde çağın meydan okumasına karşı koymaktır. Özgürlüğün nasıl bir his olduğunu bilmektir" dedi. Sizce bunlar ünlü son sözler mi? Kim demiş siyaset sıkıcı diye?
