Alex Travelli / The New York Times
Hindistan Elektronik ve Bilgi Teknolojileri Bakanı Ashwini Vaishnaw, Yeni Delhi'deki ofisinde, Başbakan Narendra Modi'nin portresinin yanında platin bir plak gibi parıldayan 12 inçlik bir silikon yarı iletken diski duvarda asılı tutuyor. Nanometrelerle ölçülen ve insan gözüyle görülemeyen devreleri, şimdiye kadar yapılmış en sofistike nesneler olabilir. Dünya üzerinde ticareti yapılan en değerli mallardan biri olarak petrolle yarışıyor.
Beklenmedik bir hedef
Hindistan hükümetine göre, dijital olan her şeye güç veren mikroişlemci çipleri yakında tamamen Hindistan'da üretilecek. Bu cesur olduğu kadar beklenmedik bir hedef ve Modi'nin Hindistan'ı ileri teknoloji üretiminin en üst kademesine taşıyabileceğine olan inancını ortaya koyuyor. Temmuz ayında, Modi'nin memleketi Gujarat'ta bir grup yabancı iş insanı Modi'nin arkasında sahneye dizildi. Herhangi bir şirketin harcamalarının yüzde 50'sini hatta yüzde 70'ini finanse etmeye hazır yaklaşık 10 milyar dolarlık sübvansiyon söz konusu. İngiliz madencilik ve metal grubu Vedanta'nın başkanı Anil Agarwal, gazetecilere 2025 yılına kadar "Hindistan'da üretilen Vedanta çipleri" beklediklerini söyledi.
Hindistan'ın ilk yarı silikon şehrinin gelecekteki evi olarak belirlenen Gujarat'taki çorak bir ova olan Dholera'ya gözlerini diktiler. Bölge Singapur büyüklüğünde. Sulu tarlaları kesen cetvelle çizilmiş yeni yollar, planlama ofislerini elektrik santrallerine, yönü değiştirilmiş bir nehirden gelen tatlı su kanallarına ve uluslararası bir havaalanının devasa ana hatlarına bağlıyor.
Gerçek çip üretimi daha zor
Modi, Hindistan standartlarına göre bile kuş uçmaz kervan geçmez bir yer olan buraya sadece Hindistan'ın değil dünyanın dört bir yanından özel şirketleri çekebileceğini düşünüyor. Hindistan'ın güneye iki saatlik uçuş mesafesindeki Bengaluru çevresindeki geleneksel teknoloji kümeleri, çip tasarımında yaptıkları çalışmalarla ülkeyi küresel yarı iletken ağına dahil ettiler, ancak çip yapımında değil. Ve son iki yılda hükümet ülkeyi bir elektronik üreticisi haline getirmek için ağır sübvansiyonlar verdi.
Gerçek çip üretimi ise tamamen başka bir zorluk. Modi, 2020'den bu yana üretim bağlantılı teşvikleri (ne kadar çok üretirseniz, devlet yardımınız o kadar büyük olur) kullanarak cep telefonu üreticilerini Hindistan'da Çin hariç diğer tüm ülkelerden daha fazla ünite monte etmeye ikna etti. Ancak bu tür montaj işleri sıradan fabrikalarda yarı vasıflı işgücü ile gerçekleştirilebilir. Çip yapımı ise, zorluğu bakımından yelpazenin diğer ucunda yer alıyor.
Bugün neredeyse tüm ileri teknoloji çipleri Tayvan'da üretiliyor. Çin'le ilgili endişeler arttıkça ve çipler her tür teknolojinin ayrılmaz bir parçası haline geldikçe, bu durum hem alıcılar hem de satıcılar için giderek daha riskli hale geliyor. Çip efsanesi Morris Chang tarafından 1987'de kurulan Taiwan Semiconductor Manufacturing Co, Başkan Joe Biden'ın sübvansiyonlarla desteklenen CHIPS Yasası'nın yardımıyla Amerika'nın Arizona'da kendi üretim tesislerini ya da fabrikalarını kurmasına yardımcı olmak için mücadele ediyor.
Çin, Japonya ve Almanya da mücadele ediyor
Hindistan'ın çip üretme geçmişi ve başlamak için gereken aşırı uzmanlaşmış mühendis ve ekipmanların neredeyse hiçbiri yok. Yine de, onları burada üreteceğini söylüyor hem de yakında. TSMC ve diğer Tayvanlı şirketlerin bulundukları noktaya gelmeleri, hükümet harcamaları ve milyarlarca dolarlık sermaye yatırımıyla onlarca yıl sürdü. Çin, Japonya ve Almanya ise bir yer edinmek için mücadele ediyor.
İki buçuk yıl hedefi
Hindistan'ın ilk yarı iletken fabrikasını kurmayı uman holding Vedanta'dan Agarwal, 2,5 yıl içinde çip üretimine başlayabileceğine inanıyor. Bu işe öncülük etmesi için, Chang gibi bir zamanlar çip üretiminde dünya birincisi olan Amerikan şirketi Texas Instruments da dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki çip üretim firmalarında çalışmış olan David Reed'i işe aldı.
Doğal bir lider olan ve güler yüzlü bir tavır sergileyen Reed, sıkı sıkıya bağlı yonga üretim topluluğu içindeki bağlantılarını kullanarak bir kadro oluşturmayı amaçlıyor. Görevi, Doğu Asya ve Avrupa'daki fabrikalardan yaklaşık 300 yabancı uzmanı Gujarat kırsalına gelip yaşamaları ve sıfırdan bir kompleks inşa etmeleri için cezbetmek. Yeni çalışanlarına, bu işe girişmeleri için mevcut maaşlarının üç katını teklif etmek zorunda. Bu kişiler, sonunda dizginleri ele alacak olan eşit sayıda Hintli personel tarafından yansıtılacak.
Nihayetinde Reed için görevin en zor kısmı, Doğu Asya merkezli ekosistemdeki yerleşik oyuncuları, kendilerinin ve ailelerinin yaşamayı hiç düşünmedikleri bir yere taşınmaya ikna etmek olabilir. Gujarat'ta bulduğu arazi ve enerji altyapısı gurbetçi çalışanlarına cazip gelecektir ancak konutlar, okullar ve gece hayatı henüz üzerinde çalışılan konular. Öte yandan, kendi yetiştirdiği aday havuzu onu iyimser kılıyor: Hindistan yılda 1,4 milyondan fazla mühendis mezun ediyor ve bunların çoğu en yüksek kalitede, tam da Tayvan'ın taze yetenek sıkıntısı çektiği bir dönemde yapıyor.
Mikroçip yapmak için ayrıca çok sayıda ısmarlama malzeme gerekiyor. Sorumlu hükümet yetkilisi Vaishnaw, Hindistan'ın en büyük kimya tesislerinin Dholera yakınlarında olduğunu ve herhangi bir çip fabrikasını çalıştırmak için gereken özel gazları ve sıvıları pompalayabileceğini söyledi. Yüksek düzeyde bağlantı sağlamak için limanlar ve demiryolları var.
Tedarik zincirindeki rolünü genişletebilir
Bazı iş dünyası liderleri, sadece Modi'nin muhalifleri değil, Hindistan hükümetinin çip üretimini hedef olarak belirleyerek çiğneyebileceğinden fazlasını ısırdığını savunuyor. Vedanta tarafından açıklanan zaman çerçevesi, mantıksız olmasa da oldukça iddialı. Ancak bu, elde edilecek kazanımlar olmadığı anlamına gelmiyor: Hindistan'ın dünya çip tedarik zincirindeki rolünü genişletmek çok daha iyi bir bahis gibi görünüyor.
Örneğin, merkezi Idaho'da bulunan bellek-çip firması Micron Technology, Gujarat'ta, Dholera'ya 60 mil uzaklıkta başka bir sanayi tesisi için 2,7 milyar dolar taahhüt etti. Bu tesisin montaj, test, işaretleme ve paketleme anlamına gelen çip jargonu ATMP çalışmaları için bir merkez olması bekleniyor. Malezya şu anda bu tür işlerin bir kısmını yapıyor ve Hindistan çip tasarımını ikiye katlarken oradaki pazarını da zorlayabilir.
Bu planlar başarılı ya da başarısız olsun, devasa hırsları açıkça ortaya koyuyor. Ayrıca Hindistan'ın, ulusal şampiyonlarını yerden kaldırıp küresel rekabete sokmak için gümrük tarifeleri ve sübvansiyonların bir karışımıyla devlet için kaslı bir rol gördüğünü de açıkça gösteriyor. Bu tür bir devlet kapitalizmi Hindistan'ı Çin, Amerika Birleşik Devletleri ve diğer büyük ülkelerle aynı konuma getiriyor. Ve sonuçta Modi'nin en büyük hedefi de bu olabilir.
© 2023 The New York Times Company
