Uğur Biryol
Bir sonbahardı ilk gittiğimde. Büyü kelimesinin tam karşılığı olarak, burayı seçtim kendime. Memleketin Afyon, Erzurum Narman hatta Şavşat bölgelerinde de oluşumlarına rastladığımız, “peri bacalarının” yurduna gelmiştim. Bugünlerde dozerlerin girip, milyonlarca yılda oluşan yer şekillerini, “dağ ve taş” sanıp yıktıkları, içimizin acıdığı zamanlarda, elimizdekinin kıymetini bilmeyenlere hayıflanarak başlıyorum yazıma.
Gecenin köründe, orada yaşayan bir arkadaşımızın önerisiyle, mağaraların içine yapılmış odalardan oluşan bir otele varmıştık üç arkadaş ancak gel gör ki otel odasında sadece double yatak vardı. Mecburen çıktık, karşıda zahire ambarı ofisi gibi bir yer gördüm, içeri girip başka otel olup olmadığını sordum. Tabii ki bir sürü yer vardı ama bizim o saatte pek seçme şansımız yoktu. Zeki Demirkubuz filmlerindeki otellerden birine kapağı attık. Nihayetinde sadece uyuyacaktık. Ertesi sabah, sanırım merkeze yakın yerlerden birinde bi kahvaltı edip, yollara düştük. İlk durağımız Üç Güzeller denen peribacalarıydı. Barış Manço, 1979’da, yani benim doğduğum sene, “Ne Yar Ola” şarkısına burada bi klip çekmişti. Kapadokya, sanırım o zamana kadar görmeyenler için, şarkının da akustik etkisiyle görenler tarafından, burası uzayda hissi yaratmıştır kesin. Özellikle ilk oraya gitmek istedim, Barış abiye bir selam yolladım gönül dağlarından.
