Raphael Honigstein / The Athletic
II. Dünya Savaşı sonrası, bombaların dövdüğü Münih’te büyüyen küçük Franz Beckenbauer her gün ayağındaki topu saatlerce tuğla duvara vuruyordu. Yıllar sonra “O duvardan daha dürüst bir takım arkadaşı olamaz. Ne zaman doğru pas verseniz o da topu size düzgün şekilde verir, koşmanıza gerek bırakmazdı” diyecekti. Alman ve dünya futbolundaki eşsiz etkisinin merkezinde tanrı vergisi yetenek değil çalışkanlık ve tekrar vardı. Ama Beckenbauer top kontrolü sayesinde asla zorlanıyormuş gibi görünmezdi.
Futbolun Almanya’da henüz bir tür savaş ayini olarak görüldüğü günlerde Beckenbauer zarafetiyle öne çıkıp kalıpları kırdı. Aslında bu tavrı ezber bozmanın ötesinde bir provokasyondu. O günleri unutmadı: “Beni küstah futbol oynayan küstah ve züppe biri olarak görüyorlardı. Gazeteciler tarzımdan hiç hoşlanmamıştı”
Rakiplerin de sinirini bozuyordu. 12 yaşında mahalle takımı SC 1906’da oynarken TSV 1860 forması giyen rakibinin sürekli faul yaptığından yakınınca yüzüne tokadı yemişti. O tokat, futbol tarihini değiştirecekti. O günlerde şehrin en büyük takımı olan 1860’a gidecekken Bayern adındaki mütevazı kulübün yolunu tuttu.
Şaşırtıcı hızıyla kendisi kadar yetenekli olmayan rakiplerinin hedefi oldu. Sırf bu yüzden Bayern’deki genç takım hocası onu defansif orta saha olarak “saklamaya” karar verdi. Savunmadan ileri çıkarak ataklara katılan Beckenbauer 1966 Dünya Kupası’nda dört gol kaydedip Batı Almanya’yı Wembley’deki finale taşıdı. Vitrine böyle çıktı.
