Başarılı olmam için okumamam gerekiyormuş

Diyarbakır Silvan’da dünyaya geliyor. Küçük yaşta okulu bırakıp çalışmaya başlıyor. 20 yaşında New York’a göçüyor. İngilizce bilmiyor, tek bir kişiyi tanımıyor ve cebinde sadece 240 dolar var. Bu hafta New York’tayız. Konuğumuz evsizlere yaptığı yardımlarla halkın kalbini fetheden, 11 restorana sahip Champions Pizza zincirinin sahibi Hakkı Akdeniz. Akdeniz’in, Silvan’da lahmacun çıraklığından New York’ta evsiz kalışına, oradan Pizza Kralı olmasına uzanan öyküsünü, evsizler için hazırladığı yeni projesini ve Covid-19 sonrası girdiği dondurulmuş gıda işini konuştuk.

Herkesin kendisini zengin sandığını hatta 10 milyon dolar borç isteyenler olduğunu söyleyen Akdeniz “Benim gönlüm zengin. Değerim param değil, insanlığım” diyor.

Hikayeniz nasıl başladı? 1980’de Diyarbakır Silvan’da doğdum. Babamın sağlığı bozulunca, okulu üçüncü sınıfta terk edip gündüzleri lahmacuncuda çıraklık, akşamları ayakkabı boyacılığı yaptım. Abim Kanada’da yaşıyordu. 17 yaşında onun yanına Montreal’e geldim. Oturma iznim olmadığı için üç yıl sonra sınır dışı edildim. New York’a gitmeye karar verdim. Bir tanıdık beni otogarda karşılayacaktı, gelmedi. Üç gece otogarın bankında yattım, tuvaletini kullandım. En son aradığımda “Rahatsız etme!” deyip telefonu suratıma kapattı. İngilizce bilmiyorum, kimseyi tanımıyorum. Cebimde 240 dolar var. Ucuz bir motelde 1 hafta kaldım, sonra trenlerde, sokaklarda yattım, dilenmek zorunda kaldım. Bir gün tesadüfen evsizlerin kaldığı bir barınak keşfettim. Orada geçirdiğim 96 gün bana hayata yeniden başlamak için fırsat verdi İşler nasıl değişti? Çocukken lahmacuncuda çıraklık yaptığım için bir pizzacıya başvurdum. Ancak heyecandan patronun önünde hamurun ayarını tutturamadım. Bulaşıkçı olarak işe başladım. Pizzacı hastalanınca tekrar denediler. Patron hamura bayıldı. Böylece mutfağa geçtim. Pizza akrobasi şampiyonu olmanız nasıl oldu? Bir yemek dergisinin sahibi çok sayıda hamur sipariş etti. Meğer pizza akrobasi yarışması düzenliyorlarmış. “Sen de katıl” dedi, katıldım. 93 yarışmacı arasında 87’inci oldum. Sonraki yıl her gün hamur açıp hamurları döndürme pratiği yaptım. Git gide hızlandım. Bir sonraki yıl Amerika şampiyonu oldum. Daha sonra üç kez “Dünya Pizza Şampiyonu” oldum. İlk dükkanı nasıl açtınız? 2006 yılındaki o ilk şampiyonluk sayesinde oturma iznimi aldım. Üç yıl daha çalışıp para biriktirdim ve 2009’un sonunda 40 bin dolar nakit verip 45 bin dolar dükkan sahibine borçlanarak, New York’un aşağı doğu tarafında bir pizza dükkanını devraldım. Sahibi yaşlı bir İtalyandı, tam bir mahalle pizzacısıydı. Ben devraldıktan bir süre sonra işler kötüleşti. Mahalleli beni restoranın yeni sahibi olarak kabullenemedi. Borcumun üç taksidini ödeyemeyince, mülk sahibi beni çıkartmak istedi.

Dergilere borçluyum

Ne yaptınız? Hayatta her şeyin bir nedeni var derken, kastınız?Diğer dükkanlar ne zaman açıldı?

TED sahnesinde

New York Times’tan Forbes’a nasıl haber oldunuz? Nedir bu proje?

Karantina günleri

Yardımlarınız Covid-19 sırasında arttı değil mi?Nesini özlediniz? Başka projeleriniz var mı? Şu an kaç dükkanınız var? Covid sonrası hazır pizza işine de girdiniz değil mi?

Ayşe Acar

Diğer Yazarlar

Silahların susturulması bir sürecin başlangıcıdır

"Aşk seni bulabilir de uzakta durabilir de... Onu sana katıyor derken tuzaklar kurabilir de"

İklim için bir göç hikayesi

Evli kalabilmenin zorlukları üstüne…

Her iki canlıdan biri tehdit altında

Başarılı olmam için okumamam gerekiyormuş

Dergilere borçluyum

TED sahnesinde

Karantina günleri

Ayşe Acar

Bizi Takip Edin