55 yıllık umut destanı

Bir dünya düşünün ki açlık, yoksulluk, suç ve savaş olmasın. Milliyet, kadın-erkek, siyah-beyaz ayrımcılığı silinmiş, herkes birbirinin dilini anlar hale gelmiş, insanlar servet edinme tutkusundan sıyrılıp kendilerini ve insanlığın geri kalanını geliştirmeye adamış olsun. Bilim insanlarının en sevdiği bilim kurgu eseri Uzay Yolu (Star Trek) böyle bir gelecekte geçiyor. İlk bölümü 1966’da yayımlanan Uzay Yolu yaşlanacağına gençleşiyor. Aynı evrende geçen 10’uncu TV dizisi Prodigy çocuklara yönelik olacak. (Tabii bu, çocukluğu biraz geride kalmış benim gibi fanatik hayranların da ekran başında olmasını engellemeyecek.) Büyüdüklerinde dünyaya yön veren bir grup insanın yaşamını şekillendirmiş (örneğin para babası Jeff Bezos’u hem son sinema filminde ağır makyajla “Bezos” adında bir uzaylıyı canlandırmaya, hem de 3 bin 500 kişinin çalıştığı bir roket şirketi kurup ilk uzay yolculuğunu da bizzat yapmaya itmiş) olan bu iyimser destanı çocuklarınıza seyrettirin. Siz de izleyin. Uzay Yolu’nun öyküsünün ağırlıklı kısmı yukarıda anlattığım cennet benzeri Dünya’da değil, evrenin çok daha sıkıntılı yerlerinde geçiyor. İnsanlık o olgunluk çağına kolay ulaşmamış. 21. yüzyıl ve sonrasında bayağı bocaladıktan sonra günün birinde ışıktan hızlı giden bir uzay gemisi yapılıyor. O gemi uzayda zaten cirit atan ileri uygarlıklardan biri tarafından fark ediliyor ve bu aşamaya ulaşmış olduğumuz için bizimle temas kuruyorlar. Başka uygarlıklarla dolu bir evrende yaşadığını anlaması insanlığın birleşmesine yol açıyor, şaşırtıcı hızla ilerleyen bu yeni yetme uygarlık kısa sürede gök adanın sayılı güçlerinden olan Birleşik Gezegenler Federasyonu’nun kurucu üyelerinden biri oluyor. Öykümüzün kahramanları önce Birleşik Dünya’nın, sonra da Federasyon’un donanması diyebileceğimiz Yıldız Filosu’nun gemileri ve üslerinde çalışan ve yaşayan canlılar ve bazen de makineler: Askerler, onların aileleri, sivil personel, robotlar, vs. 

Teknolojinin başlangıç noktası

Hawking’le Newton’ın poker masası