Herkes köpek sahibi olabilir ama...

Sokağa çıkma yasakları ve kısıtlamalar arttıkça, gözlemlediğim kadarıyla herkesin köpek sevgisi ve köpeğine olan ilgisi artmaya başladı. Tabii bu ne kadar gerçekçi, durup bir düşünmek lazım. Köpeklerin ihtiyaçları ve sahibinin ikametgahı dahilinde muaf oldukları bu yasaklar, bazı sahiplere sokağa çıkma bahanesi yarattı diye düşünüyorum. Arkadaşının köpeğiyle iki tur atmak isteyenlerden tutun da benzer sebeplerle köpek sahibi olanlar bile var. Şaka değil, sahiden sırf bu süreçte köpek sahibi olma bahanesi tavan yaptı.  Bunun sebeplerinden bazıları; evde yapacak aktivitelerin tükenmesi, sokağa çıkmak için sebep yaratmak, köpek almak için en iyi zamanın bu olduğunu düşünmek, can sıkıntısından kendilerine evde bir hareket yaratmak, çocuklarını oyalamak için onlara bir oyuncak(!) almak gibi daha da örneklendirilebilir. Ancak altını çizmek gerekir ki; bu canlılar dönemsel ve keyfi değil, ömürlük. Hayatımızı paylaşmak üzere hayatımıza dahil oluyorlar. Bizim ailemizi seçme şansımız olmadığı gibi onların da bizi seçme şansları yok. Bu süreçte pandemi öncesinden beri bir ailesi olan bazı köpekler adına o kadar seviniyorum ki... Hayatlarında görmedikleri kadar dış hayatı gördüler, yapmadıkları kadar yürüyüş yaptılar, karşılaşmadıkları kadar insanla karşılaştılar ve hak ettikleri ilgiyi sonunda ailenin tüm fertlerinden görebildiler diye. Köpekler hepimiz için en iyi terapi yolu oldu. En asosyal olduğumuz bu dönemde maksimumda sosyalleşirlerken, aslında buna her daim ihtiyaçları olduğunun da farkına varmalıyız. Sağlıklı genç bir köpeğin her gün, günde en az iki defa ve 35-40 dakika yürüyüş/koşu gibi dış mekan aktivitesine ihtiyacı var. Bu köpeğin sağlık durumuna, yaşına ve beden yapısına göre değişir.

İhtiyacı reddetmeyin