Herkes sığınaklara!

Aile bazen sığınağımızdır, bazen de prangamız. Bazen kendimizi yegane güvende hissettiğimiz yerdir, bazen de kendimizi geliştirmek istedikçe bizi kısıtlayan ve kıskaçlarıyla sıkıştıran bir düzenek. Ailesizlik insanda büyük yaralar açabileceği gibi bazen de aile en büyük yaralara sebebiyet verir. Koşullar, ekonomik şartlar, sınıfsal statü, içinde yaşadığınız coğrafya, hepsi birleşince ortaya farklı hikayelerle yaralanmış insanlar çıkıyor. Her birinin yaraları farklı yerlerde olsa da ortak nokta ‘yaralı insan’. Romancı işte tam burada koşuyor pansuman yapmaya. Tek tek hikayeler anlatıyor bize. “Bak bu da var, bu da yaşandı ama hepsi geçiyor” demek istercesine ince ince örüyor anlatısını.