Albümümde siyah-beyaz bir fotoğraf var. En fazla dört yaşındayım. Elimde bir saç fırçası, tabureye çıkmışım, gözlerim kapalı, ellerimi havaya kaldırmışım. Belli ki bağıra bağıra şu şarkıyı söylüyorum: “Duydum ki unutmuşsun, gözlerimin rengini…” Oysa daha şarkının ne demek istediğini anlayacak yaşta değilim. Bizim evde ağırlıklı olarak Neşe Karaböcek plaklarının çaldığı yıllar… Odeon etiketli her birinin kapağında çok güzel bir fotoğrafı var Neşe Hanım’ın. Saçları, makyajı, pırıltılı elbiseleri her kızı etkiyecek gibi. Onu taklit etmeyeceğim de kimi edeceğim. Sözlerin pek bir önemi yok. Önemli olan “Neşe Karaböcekçilik” oynamak.
Yazının tamamını görebilmek için lütfen abone olun. ABONE OL
Aboneyseniz
üye
girişi
yapınız.
Oksijen'e e-gazete aboneliği ile edineceğiniz avantajlar; Oksijen yazarlarının tüm yazılarına erişim Gazeteoksijen.com üzerinden 7/24 güncel haber erişimi Her gün e-posta kutunuza gelen Oksijen bülteni Gazete Oksijen, O2 ve özel yayın arşivine erişim
