Önce pandemi oldu. Sonra Ukrayna'daki savaş. Sırada iklim krizi olabilir. Geçen hafta Pazartesi günü dünya şimdiye kadarki en sıcak gününü yaşadı ancak bu rekor sadece 24 saat sürdü ve Salı günü daha da sıcak oldu. Hava ısınmaya devam ederken küresel ekonomi soğumaya devam ediyor.
Almanya halihazırda resesyonda ve İngiltere de dahil olmak üzere diğer pek çok gelişmiş ülke de bu yönde ilerliyor gibi görünüyor. Çin'in karantina sonrası toparlanması durdu, ABD istihdam piyasası yüksek faiz oranlarına tepki olarak soğuyor gibi görünüyor. Zayıf faaliyet ve artan ekstrem hava olaylarının birleşimi endişe verici. Normalde çevre üzerindeki baskı patlama dönemlerinde yoğunlaşır. 1970'lerin başında, 1980'lerin sonunda ve 2008 küresel mali krizinden hemen önceki dönemde yeşil harekete verilen destekte büyük artışlar olmasının nedeni de budur.
Gezegen feci bir çöküşe doğru gidiyor
Eğer, muhtemel göründüğü gibi, yavaşlayan büyümeye rağmen küresel ısınmada bir duraklama olmayacaksa bu gerçek bir endişe kaynağıdır. ABD ekonomisi teknik olarak resesyona girmekten kaçınabilir ancak son Kanada orman yangınlarının New York'un zehirli turuncu bir dumana boğulmasına yol açması, gezegenin feci bir çöküşe doğru gittiğini gösteriyor. Bir anlamda, gerçek durgunluk ekolojik olan.
Genelde hükümetler, endişelenecek başka bir şeyleri olmadığını düşündüklerinde gezegenin geleceğine odaklanırlar. En azından şimdiye kadarki kayıtlar bu yöndeydi. Resesyonlar ve hatta resesyon tehdidi yetkililerin kısa vadeye odaklanmasına neden olur. Gerilen kamu maliyesi, popüler kalma arzusuyla birleşince ne pahasına olursa olsun büyüme zihniyeti ortaya çıkıyor. Artık daha temiz, daha az karbon yoğun bir ekonomiye geçişin, özellikle de bu maliyetlere en az katlanabilecek olanlara getireceği maliyetlerle ilgili korkular su yüzüne çıkmaya başladı.
Daha acil meseleler olduğunu düşünüyorlar
Hiç kuşkunuz olmasın, bu endişelerin bazıları haklıdır. Elektrikli arabalar sadece daha iyi durumda olanların yollarında görülüyor. Fosil yakıtlar Birleşik Krallık'ın enerji kaynaklarının dörtte üçünü oluşturuyor ve bu bağımlılığı sona erdirmek ne hızlı ne de kolay olacak. Mevcut koşullarda, politikacılar net sıfır hedeflerine ulaşmaktan daha acil meseleleri olduğunu düşünüyorlar. İklim acil durumunun üstesinden gelmek için harekete geçmek, bilimin ve piyasa güçlerinin gezegeni yok etmeden istediğimiz kadar tüketmemizi sağlayacak bir çözüm bulmayı umduğu bir başka güne ertelenebilir.
Bu öngörüsüzlük olabilir. Aptalca bir düşünce olabilir. Son günlerde Lord's ve Wimbledon'da varlıklarını hissettiren Just Stop Oil protestocularını çileden çıkardığına şüphe yok. Ancak iktidar mevkilerinde bulunanlar için harekete geçmeyi ertelemenin cazibesi hala güçlü. Rishi Sunak'ın, hükümetin yoksul ülkelerin iklim değişikliğiyle başa çıkmalarına yardımcı olmak için verdiği 11.6 milyar sterlinlik taahhüdü yerine getirmeme planı bunun bir örneği. Bu bir ihanet olacak ancak ne yazık ki başbakanın net sıfır gündemine olan ilgisizliği ile de paralel.
Hatalı olanın sadece politikacılar olduğunu düşünmek yanlış olur. Siyasi efendilerimiz seçmenlerden aldıkları sinyallere cevap veriyor ve bu mesaj hiçbir şekilde iklim acil durumu konusunda daha sert adımlar atılmasını isteyenlerin umduğu kadar net değil. Bu kısmen hayat pahalılığı krizinden kaynaklanıyor.
Acısız bir geçiş istiyorlar
Birçoğu fosil yakıt çıkarları tarafından desteklenen futbol takımlarını destekliyor ve taraftarlar, bol gol attığı sürece yeni yıldız forvetin kirli Orta Doğu petrol parasıyla satın alınıp alınmadığını gerçekten umursamıyor. İnsanlar gezegenin geleceği konusunda yarım yüzyıl önce Fritz Schumacher'inSmall is Beautiful kitabını yazdığında olduğundan daha fazla endişe duyuyor ancak asıl istedikleri, arkadaşlarını ve akrabalarını görmek için araba kullanmak ya da yurtdışına tatile gitmek gibi sevdikleri şeyleri yapmayı bırakmaya zorlamayacak acısız bir geçiş.
Uçurumun kenarından geri adım atmak için hala zaman var. Başlangıç olarak, yeşil hareketin büyümeyi desteklemeyenler ile sürdürülebilir büyümeyi destekleyenler arasındaki ayrımı gidermesi ve gerçek düşmana odaklanması gerekiyor: Kendi kendini yiyen bir kapitalizm biçimi.
Bazı sorunları çözmek daha zor olacak. Birleşik Krallık daha fazla eşit bir ülke olsaydı yeşil dönüşüm daha kolay olurdu. Dahası, İngiltere'nin enerji altyapısı kötü durumda ve yüzer rüzgar santralleri ve hidrojen gibi geliştirilmekte olan yeni güç kaynaklarına hazırlanması için çok fazla sürekli yatırıma ihtiyacı var. Hükümetin yeşil dönüşümü nasıl hızlandırabileceğine dair başka öneriler de var ve bunların hepsi aynı yanıtla karşılaşıyor: Planların karşılanamaz, sorumsuz ve hayal ürünü olduğu. Gerçekte, asıl hayalperestler arzularımızı tatmin etmek için doğal dünyayı sömürmeye devam edebileceğimiz inancına sarılanlardır. Eğer ekonomi bundan ibaretse, yeni bir ekonomiye şiddetle ihtiyacımız var demektir.
