NYT Gazze'den tahliye edilen çocukları yazdı: Hayatlarındaki ilk uçuştu

Nariman El-Mofty ve Alan Yuhas / The New York Times

Çocukların her biri dehşetten kurtuldu. Her biri kendilerini yaralayan saldırılarda yakınlarını kaybetti. Hepsi yaşadıklarının ve yaşayacaklarının yarattığı duygularla mücadele etti. Tahliye edilenler, İsrail'in Hamas'a karşı aylardır sürdürdüğü harekât ve Gazze Şeridi'ne yönelik bombardımanı sırasında ağır yaralanan, aralarında çok sayıda çocuğun da bulunduğu binlerce sivilin yalnızca küçük bir bölümünü oluşturuyor. Bölgedeki sağlık yetkilileri, Hamas'ın İsrail'e karşı başlattığı saldırıya yanıt olarak 7 Ekim'de başlayan savaştan bu yana 31 binden fazla Gazze sakininin öldüğünü söylüyor. Uzmanlar, özellikle Gazze gibi kalabalık bir yerde çocukların yüksek yoğunluklu saldırılardan kaynaklanan yanıklara ve ciddi yaralanmalara karşı özellikle savunmasız olduğu konusunda uyarıyor.

Shaymaa'nın teyzesi Lina Gamal'in anlattıklarına göre Ocak ayında Gazze'nin güneyindeki Muwasi köyünde 5 yaşındaki Shaymaa'nın yaralanmasına neden olan patlamada büyükannesi öldü, büyükbabası ağır yaralandı ve kızın ayağı parçalandı. Shaymaa acilen Nasser Hastanesi'ne götürüldü ve doktorlar hemen ayağını kesmeye karar verdi. Artık yarayı temizlemek için anestezi, alkol ya da başka araçları olmadığı için doktorlar yarayı bulanık suyla yıkamak zorunda kaldı. Gamal, hızlı bir ameliyat gerçekleştirdiklerini ve koridorları dolduran diğer yaralılara yardım etmek için acele ettiklerini söyledi.

Gamal, üç gün boyunca Shaymaa'nın sürekli çığlık attığını anlattı. Gamal uykusuz geceler boyunca yeğeninin yanında kaldı. Diğer pek çok kişi gibi o da yaralı çocuğu, yardım grupları ve çeşitli hükümetler aracılığıyla Katar, Türkiye ya da İtalya gibi başka ülkedeki bir hastaneye tahliye ettirme şansı için kaydettirdi. Shaymaa'nın ebeveynlerinin kardeşlerine bakması gerektiği için Gamal kendisinin bakıcılık yapmasını teklif etti.

Uzun kontroller sonrası küçük bir grup belirlendi

Gamal, Shaymaa'nın tahliye için seçilen küçük grupta olduğunu ancak Şubat ayında, bu ülkelerin yetkilileri, Mısır ve İsrail'in yanı sıra yardım grupları arasında yapılan uzun geçmiş kontrolleri ve müzakerelerden sonra öğrendiğini söyledi. Gamal, Gazze'nin dört bir yanından çocuklar ve bakıcılarının sınır kenti Refah'a doğru yolculuk ettiklerini, İsrail bombardımanı ve yiyecek için umutsuz bir rekabetle karşı karşıya kaldıklarını aktardı. Oradan Mısır'a geçtiler ve hepsi için hayatlarının ilk uçuşu olan İtalya'ya hava yoluyla nakledildiler.

Gamal, İtalya'nın Bologna kentindeki Rizzoli Ortopedi Enstitüsü'nde doktorların, ayağının kesildiği yerdeki hasarı onarmak ve enfeksiyonun yayılmasını önlemek için Shaymaa'nın ikinci bir ampütasyona ihtiyaç duyacağı sonucuna vardıklarını söyledi. Gamal, "Pansumanını değiştirdiklerinde bunu görmekten hoşlanmıyor. Çığlık atmaya başlıyor. Bacağını her gördüğünde 'Beni örtün! Örtün beni!" diye bağırıyor, insanlar için değil, kendisi için. Onu görmek istemiyor" ifadelerini kullanarak bu haberi duyduğundaki üzüntüsünü anlattı.

Shaymaa tahliye edilen grupta olan Sarah Yusuf ve bakıcısı Niveen Foad ile biraz teselli buldu. 5 yaşındaki Sarah, Kasım ayında Gazze'nin merkezindeki Deir al Balah yakınlarındaki Zawaida'da bulunan ailesinin evini vuran bir saldırıda ağır yaralandı. Sarah'nın babasının kuzeni olan Foad, saldırıda hamile annesinin kısmen felç olduğunu, babasının kaybolduğunu ve 2 yaşındaki erkek kardeşinin öldüğünü söyledi. Foad, kızı Gazze'nin güneyindeki Han Yunus'ta bulunan Avrupa Hastanesi'nde yaygın yanıklar ve kırık bir leğen kemiği ile bulduğunu belirtti. 44 yaşındaki Foad, "Onu gördüğümde Sarah korkunç bir durumdaydı. İzler hala duruyor. Bacakları tamamen sarılmıştı. O andan itibaren bu çocuğa bakmaya karar verdim" diye konuştu.

Çoğu hiç Gazze'den bile çıkmamıştı

Sarah onlara sığındıktan sonra, Foad'un kocası kızı tahliye için kaydettirdi. Foad, 3, 9 ve 13 yaşlarındaki üç kızını da getirmesi şartıyla onun bakıcısı olmak istediğini söyledi. Yetkililer kabul etti ve sonunda Mısır'a geçtiler. Gamal savaştan önce Mısır'a gittiğini söyledi ama gruptaki başka hiç kimse Gazze'den ayrılmamıştı bile. Hiçbiri uçağa bile binmemişti. Pilotlar çocukları askeri uçağın kokpitini görmeye davet etti ve İtalyan sağlık görevlileri oyuncaklar getirdi. Kadınlardan bazıları tüm uçakların içinin böyle olup olmadığını sordu ve çocuklar pencereden dışarıya, aşağıdaki dalgalara ve manzaraya hayretle baktılar.

Bunu gelecek kaygısı izledi. Kadınların çoğu, akrabalarını ya da arkadaşlarını bulabilecekleri Katar'a ulaşmayı umuyordu. Tahliye edilenler İtalya, dili ya da kültürü hakkında neredeyse hiçbir şey bilmiyordu. Vardıklarında sığınma talep etmeleri gerekip gerekmeyeceğini, ailelerini getirmelerine izin verilip verilmeyeceğini ya da ülkeyi terk etmeye zorlanıp zorlanmayacaklarını da bilmiyorlardı. İtalyan yetkililerin ve doktorların sıcak karşılamasına rağmen çocuklar Gazze'ye dair anılarından kurtulamadılar. İtalya'nın Monza kentinde bir sabah, 5 yaşındaki Abdel Rahman Al Naasan'ın hastane odasının üzerinden geçen bir uçağı görmesi onu korkuttu. Büyükannesi Rehab Al Naasan, "Bomba atacağını düşündü. Gözlerini kapattı. Ellerini kulaklarına koydu ve yere yaslandı. Dehşete kapıldı. Bütün bu çocuklar dehşet içinde" dedi.