Dünya, son 5-6 yıldır radikal bir dönüşüm süreci yaşıyor. İklim krizi, küresel ısınma, sosyoekonomik ve politik sistemlerdeki değişim ihtiyacı, özellikle de son 2 yıldır hayatımızı derinden etkileyen pandemi bu dönüşümü daha da hızlandırdı. Gelecek algımız da değişti, gelecek aslında bugün yaklaşımını benimsendi. Bugünü ve yarını şekillendiren iki büyük trend, dijitalleşme ve sürdürülebilirlik hızla iş dünyasının hatta yaşamın devamlılığının merkezine oturan iki güçlü kavram oldu. Bu dönüşüm sürecine önderlik eden liderlere ihtiyaç daha da arttı. Liderlik kavramı, kurumlardaki hiyerarşiden bağımsız değişim ve dönüşüme yön verebilen, her kademede, her alanda önderlik etme yetkinliğine sahip olma gibi anlamlar kazandı. Dünyanın karmaşık, çok katmanlı meseleleriyle mücadele ederken kolektif aklın, sinerjinin ve her alanda yaratılan özgür, demokratik paylaşım platformlarının öneminden bahsediyoruz. Sivil toplum, akademi, iş dünyası, kamu ve yerel yönetimlerin, medyanın iş birliğinin her zamankinden daha elzem olduğu bir dönemde, liderlerin de sorumlulukları arttı. Empati yapabilen, kapsayıcı tutum sergileyen, çeşitliliğin zenginliğinden faydalanabilen liderlere gereksinim arttı. Esnek, yılmazlık ilkesiyle donanmış, hızlı kararlar alabilen, eski yönetim anlayışlarından sıyrılıp yeni koşullara ayak uydurabilen bireylerin varlığının gerekliliği baskın durumda... 
Böyle bir tabloda, liderlerden beklenen özelliklerin ve bu yaklaşımın getirdiği sorumluluğun bilincindeyim. Gençler empati yapabilen, güç kültüründen değil, güçlendirme kültüründen beslenen liderler görmek istiyor. Şimdiden literatürde CEO’nun ‘Chief Executive Officer’ açılımı, ‘Chief Empathy Officer’a dönüşmeye başlamış durumda. Elbette yeni nesil liderlik empati ve birliktelik anlayışıyla mümkün… Kanımca, iş birliği kültürünü yaygınlaştırmak ve eski rekabet anlayışının yerine ortak aklın işlemesini destekleyen iletişim ve iş yapma zeminleri açmak da liderlerin asli sorumlulukları…
Söylem değil, eylem dönemi
Artık dijitalleşme ve sürdürülebilirlik trendlerinin geleceği şekillendirdiği bir dünyadayız. Pandemi bu sürecin daha da hızlanmasına sebep oldu. Her iki konuda da söylem dönemi geride kaldı, artık eylem dönemine geçiş yaptık. Bununla birlikte çalışma şekillerimiz değişti, yaşam alanlarımız çalışma alanları haline geldi. Yeni iş dünyası deneyimi artık daha bütüncül bir yaklaşım gerektiriyor. Yeni nesil liderlik anlayışı da bu bütüncüllük algısından doğuyor aslında. Güven, anlayış, eşitlik, birlikte yeni iş ve çözümler geliştirmek, değer yaratmak kavramları öne çıkıyor. Bu ortamı iş yerlerinde mümkün kılma ve olağanlaştırma görevi ise liderlere düşüyor. Genç çalışma arkadaşlarım için ‘iyi bir amaç uğruna çalışmak’ çok önemli. Topluma, çevreye, doğaya, tüm canlılara karşı sorumlu davranmayan şirketler için çalışmak istemiyorlar. Kendilerine ışık tutan, ortak amaç uğruna bir grup insanı birlikte çalışmaya ikna edebilen, yaşamımızı daha sürdürülebilir bir hale getirmek için net hedefler koyan liderlerle birlikte değer yaratmak istiyorlar. Herkesin aynı olduğu değil, farklılıkların gücünden beslenen, şeffaf ve hesap verebilir bir çalışma düzeni iş hayatının en önemli gerekliliği olarak karşımıza çıkıyor. Özel sektörde kimi zaman hantal işleyen bu düzeni değiştirmek istiyorsak, çalışma arkadaşlarımızla önlerinde engel teşkil eden problemleri açık iletişim yoluyla tespit etmek çok önemli. Genç çalışma arkadaşlarımla düzenli olarak bir araya gelmek, onları dinlemek işte bu sebeple benim için büyük önem taşıyor. Dürüstçesi en çok keyif aldığım, beslendiğim toplantılar da bunlar oluyor… Gençler için değil, gençlerle beraber hareket ediyorum. İhtiyacımız olanın, onlar için iyinin düşünülmesi değil, ortak akılla hareket ederek iyiyi birlikte bulmak olduğuna inanıyorum.
