Tebrikler Yusuf! Ağustos başında, takımın Lille ile birlikte Fransa’nın en büyük kupasını havaya kaldırdın. Futbolunun zirvesindeymiş gibi hissediyor musun? Çok mutluyum elbette ama zirvede olduğumu düşünmüyorum. Zirvedeyim demek, durmak anlamına gelir. Takım olarak verdiğimiz emeğin karşılığını almak çok güzel ama her başarı beraberinde daha çok sorumluluk getiriyor, daha büyük hayaller kurduruyor. Tırmanmaya devam, daha gidecek çok yolum var. Yolculuğunu merakla izliyoruz. Çocukluğuna dönelim mi? İmkanları kısıtlı ama mutluluğu sınırsız bir ailede büyüdüm. Trabzon’da sokak arasında, yaylada onlarca güzel hatıra var aklımda. Annem ev hanımıydı, babam inşaat işleriyle uğraşırdı. Bir abim ve bir kardeşim var. Anneannem benim için çok önemli bir figürdür. Bu hayata dair birçok şeyi ondan öğrendim. Takım ruhu dahil. Nasıl? Yazları onun yanına yaylaya gider, çobanlık yapardım. Beraber inekleri otlatırdık. Yaylada inekleri aynı yerde, aralarında sorun çıkmadan otlatabilmek için birbirleriyle iyi geçinmelerini sağlamanız gerekir. Bunu anneannemden öğrendim. Bir nevi takım ruhu yani. Futbola nasıl başladın? Trabzon’da doğmuşsanız, futbol hayatınızın önemli bir parçasıdır. Aşağı mahalle-yukarı mahalle maçlarımız olurdu. Nou Camp Erdoğdu dediğimiz mahallede, bazen günde 7-8 saat oynardım. Şimdi beton oldu hep oralar. 8 yaşındayken ise bizim okula Trabzon-spor seçmeleri için geldiler. Bir deneme maçı yaptılar. Santra oldu, ben topu aldım herkesi çalımlayarak gol attım. Hoca yanıma gelip “Sen yan tarafta bekle, oğlum” dedi. Ben de seçilmediğimi düşünüp üzüldüm. Baktım hoca bana doğru geliyor. “Oğlum niye ağlıyorsun, biz seni seçtik!” dedi. O yıl, Trabzon’un tüm okullarına giderek altyapı için 100 çocuk seçmişlerdi. Biri de bendim. Küçük bir çocuk için disiplinli takım çalışması zor muydu? Futbol topuyla ilk tanıştığım an bunun bir hobiden fazlası olacağını anlamıştım. Karakter olarak yaptığım işe kendimi adayan biriyim. Adanmışlık çocukluktan gelen bir özellik. Ben de bazen başardım, bazen başaramadım ama hayatım boyunca ne yaptıysam hep yüzde yüzümü vererek yapmaya çalıştım. İçinde çok çalışma olmayan herhangi bir başarı hikayesi görmedim, duymadım, okumadım. Gelişiminin biraz geç tamamlanması nedeniyle Trabzonspor maceran neredeyse genç yaşta sonlanacakmış, değil mi? Evet. 8-13 yaş arası Trabzonspor’da çok başarılıydım. 13 yaşından sonra ergenliğe giren takım arkadaşlarım bir anda serpildi, büyüdü, ben aynı kaldım. 14-15 yaşında hiç oynayamadım. 16 yaşına geldiğimde gelişimim durdu düşüncesiyle kurul gitmeme karar vermiş. Özkan Sümer Hoca itiraz etmiş, yeteneğime güvendiğini söylemiş. O yaz yine yaylaya gittim. Çobanlık yaparken, ormanda antrenman, bayır yukarı koşu, yüzlerce şınav, inek sütleri, ballar, yumurtalar derken bir yazda 13 santim attım ve güçlendim. Döndüğümde takım arkadaşlarım ve hocam beni tanıyamadı. 2015’te Guetamala’da lise futbol takımınızla dünya şampiyonu olmuşsunuz. Çok büyük başarı bu. Futbol Trabzon’un ruhuna işlemiş bir spordur. Her evde, sokakta hissedersiniz o duyguyu. O nedenle Erdoğdu Lisesi’nin, Dünya Liselerarası Futbol Şampiyonası’nda şampiyon olması şaşırtıcı değil. Daha önce de Trabzon Lisesi bu turnuvada Türkiye’yi temsil etmiş ve şampiyon olmuştu. Trabzon’da ilk A takımına çıktığın maç... İlk maçım 2015 yılının Aralık ayında oynadığım bir Türkiye Kupası maçıydı. İlk golümü 2016’da oynanan Çaykur Rizespor maçında attım. Mücadeleyi iki gol, iki asistle tamamlayarak 2015-16 sezonunda Süper Lig’de gol atan en genç oyuncu unvanını aldım. Bunlar genç bir sporcuyu çok daha fazla çalışması ve kendine güvenmesi adına motive eden şeyler. 2018’de 20 yaşındayken de ilk kez milli formayı giydim. Lille’e 17.5 milyon euro’luk rekor bir transfer ücretiyle geçtin. Bu transferin öyküsü ne? Gerek Trabzonspor’daki, gerek Milli Takım’daki başarılarım doğrultusunda futbol dünyasında adım geçmeye başladı sanırım. 22 yaşında bir futbolcu için, 17.5 milyon euro’luk transfer ücreti, işin maddi kısmı bir yana, çalışmalarınızın karşılığını almak, takdir edildiğinizi görmek açısından çok güzel. Futbolumuzun efsanesi Özkan Sümer Hoca, bir sohbetimizde bana “Evlat, senin yeteneklerin çok büyük. Bu toprakların, bu ülkenin dışına taşar. Zamanı geldiğinde git ve buraların çocuklarının nasıl yetenekli olduğunu tüm dünyaya göster” demişti. Lille’e transfer olduğumda ona bu sözlerini hatırlatmıştım. Trabzon’dan ayrılırken duygusal anlar yaşamışsındır. Benim için en zor kısım bu oldu. Aslında bu bir veda değil, Trabzon’u, Trabzonspor’u ve ülkemizi yurt dışında en iyi şekilde temsil etmek adına elime geçen fırsatı değerlendirmekti. Lille futbol endüstrisine büyük katkı yapan, birçok futbolcunun kariyerinde dönüm noktası olan bir kulüp. Fransa Ligi fiziksel açıdan, kondisyon açısından çok üst bir seviye. Hayal ettim, çalıştım, fedakarlık yaptım ve buradayım. Özkan Hoca’nın dediği gibi, bizim yurt dışında kazandığımız başarılar, bu ülkenin çocuklarını hayallerine giden yolda cesaretlendiriyorsa, ne mutlu bize. 
