Ezber bozuluyor

Özellikle haziran ayı pek çok kişinin, evin, ailenin kabusu. Kimileri için okullar tatile girer, ara sınıflardadır hayat güzel sayılabilir. Ama üç harflilerle boğuşacaklar için durum hiç de öyle değildir. Üstelik bu harfler birkaç yılda bir sil baştan değişir. TYT, AYT, YDT toplamı YKS hani eski YGS, LYS, ya da ÖYS, ÖSS… Sonrasında gerekirse ALES. Başlarda LGS… Ülkedeki hanelerin neredeyse üçte biri sınav heyecanı yaşar. Kendisi, çocuğu, yeğeni, arkadaşının, akrabasının, komşusunun çocuğu için. Sınavda dijital bir yapı olarak algılanır. Ya “1” ya “0”, “olmak veya olmamak” bu sınavların sonucunda belli olacaktır diye inanılır. Sınavlar hayatın en büyük hedefi haline gelir. O sınavlardaki başarı, hayattaki başarının teminatıdır. Çünkü “hayatta başarı” kriterleri de hayli net, bir o kadar da güdüktür. Başarı, sahip olunanlar üzerinden değerlenir. Evde, işte, arkadaş ya da aile arasında, “mahalle”de… Doğar doğmaz iyi anaokuluna ve ilkokula girmelidir çocuk. Böylece daha iyi liseye girecek puanları alır. O liselerden de yüksek puanlarla yüksek okullara girer yüksek bir meslek sahibi olur, ALES’lenip yüksek lisans da yapar. Sonra da yüksek yüksek tepelere evler, arabalar, taytıllar kurar. Yazlığı, üçüncü evi, ikinci otomobili, kırmızı tabanlı ayakkabısı, şey rengi çantaları, taçlı saatleri, artist isimli çantaları ve daha neler neleri olmalıdır insanın ki başarılı olmuş olsun, başarılı kabul edilsin. Gerçi pandemi sırasında bunların hepsi işlevsiz kaldı. Ama olsun. Geçti. Kaldığımız yerden sahip olmak üzerinden mutluluk yarışına devam.